Assen, Maandag 16-10

16 oktober 2017, “THe Race of Champions” van het ZAC kampioenschap. Na een hattrick van race overwinningen is het zelfvertrouwen hoog. Ondanks deze reeks staan we nog 4 punten achter op leider in de tussenstand, Douwe#99 op zijn bloedsnelle BMW.
Om deze dag te kunnen monitoren of we “snel genoeg” rijden, hebben we een AIM Solo aangeschaft, zodat we onze rondetijden tijdens de sessie kunnen zien. Het is vooral de bedoeling om de rondetijden ter info aan te nemen.

Na een goede nacht begint om 9:20 de vrij training. Het is nog frisjes en de baantemperatuur is niet al te hoog. Voor de sessie groeien de zenuwen aardig, maar er is goede moed.
Zodra de helm op gaat en ik naar het parc fermé rijdt, is het gedaan met de zenuwen en gaan we doen wat we het hele seizoen al doen. Plezier hebben en even flink gummen!
Gedurende de sessie komen we achter Douwe#99 te rijden en besluiten we een paar ronden achter hem te blijven. Rede hiervoor is om even te kijken hoe Douwe#99 wakker is geworden en ook de overweging m.b.t. het risico dat Douwe#99 eventueel in ons wiel gaat hangen.
Na een drietal ronden gaan we er langs, als er verkeer aan komt voor ons om vervolgens aan te zetten. De laptimer werkt prima en gedurende de sessie zakken de rondetijden richting de 50ers. Douwe#99 bleek het voor alsnog niet bij te kunnen benen en hebben we niet meer terug gezien. In de laatste ronde rijd ik mijn snelste met een 1:50,6

11:00u begint de kwalificatie training. We besluiten om bijtijds op te stellen, zodat de kans op hinderlijk verkeer geminimaliseerd wordt. Bij het opstellen komt Douwe#99 naast mij staan en we wensen elkaar succes toe. Vervolgens gaan we los. Ik besluit te pushen, met als doel richting de 47ers te zakken. Na ca. 4 ronden komt Douwe#99 onder me door bij het aanremmen van de Haarbocht. In de verte zien we Mike#118 opdoemen. Ik besluit bij het insturen van de Ossebroeken dat we het gas dicht draaien om zo een gat te creëren voor ons, waardoor we ongehinderd de training kunnen uitrijden. Als ik de Veenslang opdraai duikt Douwe#99 al de Ruskenhoek in. Hij rijdt op een mooie afstand om hem als mikpunt te gebruiken. Bij de Bult kom ik Mike#118 tegen en kan onder hem door sturen als hij wijdt loopt in de Bult. Met Douwe#99 op een goede afstand hebben we een vrij ideale situatie.
Helaas lopen we zo snel in op Douwe#99, dat we het gat in de Noordlus alweer dicht rijden.
Bij het insturen van de Strubbe zit ik op zijn wiel, maar uitkomen Strubbe gaat het gas er niet op, waardoor ik ook het gas dicht moet draaien. Douwe#99 kijkt naar links, de Ossebroeken in en draait het gas open op de BMW. Ik besluit er voorbij te willen, omdat hij in de weg rijdt. Op de R1 met flink wat minder vermogen zet ik alle zeilen bij om bij te blijven en kan bij de Ruskenhoek een uitrem actie plaatsen. Doordat we op een krappere lijn zitten, ‘waaien’ we bij het uitkomen van de rechter bocht, iets verder uit naar buiten. Ik draai het gas aan, zodat we van richting kunnen gaan veranderen, maar op dat moment stapt de achterkant bruut weg…..
Ik voel de motor onder mij heen en weer bokken en voor ik het weet stuiter ik over het asfalt.
Al rollend en tierend kom ik tot stilstand in de grindbak…. Woedend gooi ik een hand grind achter Douwe#99 aan…. #%R@$**!!!! Wat zit ie nou te klooien! Er is al snel een baco bij mij en ik laat weten dat ik niks heb. Ik loop de grindbak uit en kokend van woede loop ik nog een eind door…. weg kampioenschap… een heel jaar de b*llen uit je broek gereden en nog voor de werkelijke strijd begonnen is, is het voorbij….
Als ik achter de bandenstapel weer terug loop richting de motor, ligt er me een ravage op de baan. Overal liggen kapotgeslagen kuipdelen en de kuipruit die in stukken is geslagen.
De sessie wordt afgevlagd en de achtervelg van de R1 is gesneuveld. Er mist een stuk van ca. 20cm.
Bij terugkomst in de paddock heb ik een stevig gesprek met Douwe#99. Hij bleek rem problemen te hebben en had al besloten om de pits in te gaan sturen. Helaas wel rijdend op de race lijn en daarmee (onbewust) een ander in de weg rijdend, met een klapper tot gevolg.

De dag lijkt voorbij en de berusting begint. Motor naar de gallemiesen, kampioenschap voorbij, we hebben niks en doen er helemaal niks meer aan…. althans…
Manouk en Erik#115 komen even langs en ik krijg een korte peptalk, welke resulteert in het huren van een BMW bij RR Motorsport. Er wordt snel geschakeld en we kunnen aan de race deel nemen op een huur BMW. We blijken wel pole position te hebben gescoord met een 1:48,1.
Tijdens de eerste meters valt op dat de BMW makkelijk stuurt en het gashendel heel licht draait.
De BMW is uitgevoerd met een quickshifter en blipper, opschakelen EN terug schakelen kan dus zonder koppeling. Gaaf hoor!
We stellen ons op en als het rode licht uit gaat komen we nog aardig weg, voor een eerste start op een nieuwe motor. Al snel merk ik dat de elektonica heel erg in grijpt bij het uitkomen van de Strubbe, Stekkenwal en GT. Ik probeer wat verschillende lijnen en versnellingen, maar dit brengt niet het gewenste resultaat. Hierbij moet ik ook nog eens het vertrouwen in mijzelf terugvinden en ook met bloedspoed vertrouwen in de banden en de motor kweken. Dit gaat iedere ronde beter, maar langzaam maar zeker komen er steeds meer rijders voorbij en uiteindelijk komen we als 13e over de streep, met een 1:52,1 als snelste ronde in de laatste van de race.

Om 13:45u begint race 2. In overleg met RR Motorsport wordt de elektronica van max (+7) terug gezet naar +3. We komen goed van de lijn af, als het rode licht dooft. Helaas staan we op een 13e plek en zitten dus middenin de drukte. De motor komt nu echter wel een klap harder de Strubbe, Stekkenwal en GT uit, waardoor we plaatsen goed kunnen maken. De motor voelt heel erg stabiel aan en we richten ons erop om zo snel mogelijk vol gas te rijden als we de bocht uit komen. Door de lijn hierop aan te passen, kunnen we het vermogen goed benutten.
Doordat het vermogen sneller los wordt gelaten, komt ook de voorkant regelmatig omhoog, iets wat met de R1 vrijwel nooit gebeurde. Op een zeker moment kom ik de Strubbe op het achterwiel uit en moet in de rechter knik de Veenslang op het gas dicht draaien, omdat ik anders rechtdoor het gras in rijdt. Uitkomen Stekkenwal kijk ik even achter me en kijk ik Jurgen#999 recht aan. Chips, gas op die lolly, want ondertussen is de motivatie wel weer goed.
Ik zet aan en kan bij Jurgen#999 weg rijden. De laatste 4 ronden zie ik in de verte Jarno#60 rijden en hoop dat mijn tempo snel genoeg is om hem nog binnen te kunnen hengelen.
Helaas blijft de afstand tussen ons vrijwel gelijk en komen we als 5e onder de finishvlag door. Met een snelste rondetijd 1:50,2 mogen we tevreden zijn, aangezien we dit na 40 minuten op een vreemde motorfiets hebben behaald.

In het kampioenschap hebben we de 2e positie kunnen veilig stellen, welke we waarschijnlijk verloren hadden als er helemaal niet meer gereden was.
Seizoen 2017 is voorbij en we zijn druk bezig om seizoen 2018 vorm te gaan geven.
Binnenkort een uitgebreider bericht over onze plannen!