Assen, 8 juni 2019
Zaterdag 8 juni komt in de boeken als de meest onvoorspelbare dag ooit. En dan met name in verhouding tot het weer. Er stond een straffe zuidwester (windkracht 5, windstoten van ca 90km/u) en de hele dag door waren er buien.
Over de trainingen kunnen we kort zijn;
Kwalificatie 1: Toen de sessie begon, was de baan nat. Met nog 6 minuten te gaan leek de baan droog genoeg voor slicks, Dus naar buiten voor een outlap, 1 vliegende ronde van 1:57, en daarna weer een inlap omdat het weer begon te regenen. Goed voor p12, dat dan weer wel…. en dat was ook gelijk het positieve aan deze dag.
De tweede kwalificatie was nog korter. De 1e 10 minuten zouden droog zijn, dus direct bij aanvang sessie naar buiten. Erg moeilijke omstandigheden en in mijn 1e vliegende ronde begon het ook direct weer te regenen, dus weer naar binnen. Aangezien we al een 1:57 hadden staan, had het geen nut om op regenbanden weer naar buiten te gaan, dus de rest van de sessie uitgezeten.
Om 17:00u zou onze race worden verreden, dus we hadden heel veel tijd om ons enorm druk te maken over de te kiezen banden. Bleef het droog, zou het regenen, wellicht een opdrogende baan?! Alles was mogelijk. De voorspelling bleek echter aardig te kloppen en een half uur voor de race stopte het met regenen en kon de baan opdrogen. Dus, slicks eronder laten en gaan met die banaa… euh, R1…
In de opwarmronde rijd Willem#96 voor me en die heeft het duidelijk niet goed onder de helm, want de spanning straalt er aan alle kanten vanaf.
Dit symboliseert ook perfect de dag, want met dit soort omstandigheden is racing helemaal een mindgame. Of toch tenminste voor het grootste gedeelte. Als de rode lichten uit gaan, kom ik fatsoenlijk van mijn plek.
Bij de Haarbocht zit ik aan de buitenkant, maar nog redelijk goed.
Helaas besluit ik naar binnen te sturen en kom klem achter Rintje#60, die helemaal van het gas af gaat. Richting de Ossebroeken kom ik er niet meer voorbij en ben veroordeeld tot volgen als hekkensluiter. Uit alle macht probeer ik aan te pikken, maar de achterkant is erg onstuimig tijdens het remmen. Uitkomen Ruskenhoek is het zaak om niet naar links te sturen, omdat je daar toch wel naar toe waait. Uitkomen Stekkenwal, richting de Bult is de voorkant levendig en word het al snel duidelijk dat we erg veel last van de wind hebben en het aan een ritme ontbreekt. Insturen Meeuwenmeer staat er ook weer een puist wind en bij het aanremmen voor de GT heeft de achterkant wederom weinig grip. In ronde 2 rem ik het achterwiel helemaal los en mis ik dan ook de Apex met een week.
De rest van de worsteling zal ik jullie besparen en “gelukkig” verlossen Cliff#58 en Danny#10 mijn lijden een ronde eerder…
Inmiddels hebben we e.e.a. geëvalueerd aan de motor en de afstelling en gaan we voor Dijon nog een keer testen op Assen, met een aantal aanpassingen aan de fiets, die ons weer meer vertrouwen moeten opleveren.