Auteursarchief: Jan Bultman

Zandvoort nieuwe stijl

Maandag 29 juni was het zover, ook JFB-Racing heeft weer eens wat meters gemaakt. Afgelopen winter hebben we nog wat laatste aanpassingen gedaan aan de R1 en nu de corona maatregelen dermate versoepeld waren, hebben we ervoor gekozen om op het circuit van Zandvoort te gaan testen en überhaupt onze eerste meters van het jaar op de R1 te maken.

Bijkomend voordeel was dat we ook gelijk de nieuwe layout van het Formule 1 circuit konden uitproberen. De Hugenholtz, Audi-S / Hans Ernst en de Luyendijk zijn in de winter van meer asfalt en verkanting voorzien.
Daarbij bleek dat er een test gaande is, om met de motoren ook volle bak door de Rob Slotemaker bocht heen te blaffen, in plaats van via de GP-Chicane de Slotemaker bocht in te rijden.
Persoonlijk heb ik nooit moeite gehad met de GP-chicane, maar het circuit gewoon rijden zoals het bedoeld is levert wel een veel vloeiendere baan op.
Een nadeel kan echter zijn dat de snelheid vele malen hoger ligt, dan dat deze natuurlijk in de GP-Chicane is. Daar waar je voorheen terugging naar de 2e versnelling om linksaf naar de Slotemaker bocht te rijden, ga je nu in zijn 5e versnelling met een gangetje van ca. 180 km/u linksaf en kost het omgooien naar rechts wat meer moeite door die hoge snelheid.

Om jullie een idee te geven zal ik een uitgebreid verslag van de ronde schrijven:
We komen start/finish over, met de R1 zo’n 260 km/u. Helaas zijn er nog geen afstandsborden tot de bochten, dus je moet zelf naar referenties zoeken. De start/finish lijn is een goede referentie waar je vandaan kunt werken. Vervolgens gaan we remmen en terug naar de 2e versnelling voor de Tarzan bocht. De bocht op zich is niet veranderd, echter loopt de pitsuitgang nu achter de muur die aan de binnenkant staat, terwijl er voorheen nog gras lag. Uitkomen Tarzan door naar 3 en goed naar links mikken voor het aansnijden van de Gerlach bocht, die hetzelfde is als de vorige situatie. Maar dan rijd je richting een muur van asfalt wat nu de Hugenholtz is. Voorheen al een flinke kombocht, maar nu de overtreffende trap. Terug naar 2 en opletten bij het “inrijden” van de verkanting, want je rijd een soort richel over de bocht in. Onderin de Hugenholtz is het vlak, maar zodra je op de uitgang gericht bent voel je compressie in de veren en rijd je weer de verkanting in. De Hunzerug over is hetzelfde, alleen is de Toyota bocht weg, waarmee je het korte circuit kon rijden.

Motorcentrum Almere, Flevohost, Stickerloods, JFB-Racing, Motorcircuittraining MCT — Fotocredit: Leukopdefoto

De Hunzerug over rechts houden, zodat je de snelle linker goed aan kan snijden (de bocht heeft nog geen naam, maar de Verstappenbocht zou denk ik een mooie zijn. Voorheen ging je hier remmend in en terug naar 2 voor de GP-chicane. Nu snij je de bocht aan in z’n 5, met ca. 180km/u. Knie aan de grond en goed mikken op de Rob Slotemaker bocht, die je absoluut aan de binnenkant wilt raken. Voornaamste rede is de lichte knik naar rechts in het asfalt, achter de top van de heuvel, voordat je het Scheivlak in vliegt.
Ook hier kom je natuurlijk heel anders aan, voorheen kon je hier alleen het gas dichtdraaien als je de GP-Chicane had gehad, maar nu moet je iets afremmen en van 5 terug naar 4 om de bocht te halen. Het Scheivlak zelf is niet veranderd.

Voor de Marlboro/Masters bocht ga je terug naar 3 en zit aan de binnenkant nog steeds de kuil op de apex. Vervolgens uit accelereren naar de Renault bocht, waarvoor je terug naar 2 gaat. Deze bocht snijdt je zo wijd mogelijk aan, zodat je zo lang mogelijk kan accelereren naar de 2e versnelling Vodafone bocht, die ook niet is veranderd.

Uitkomen Vodafone het rechte stuk heuvel op, door naar 4 en op de top remmen en terug naar 2 voor de Audi-S/Hans Ernst chicane. Gevoelsmatig is alleen de verkanting in de linkse bocht hier veranderd, de lijn lijkt dezelfde gebleven. De rechtse knik snijd je wijd aan, zodat je genoeg ruimte hebt om de linkse bocht in de verkanting goed aan te snijden.

Lang wachten met gas opbouwen, want de bocht draait relatief ver terug. Bij het uitkomen rijd je ook echt de verkanting weer af aan de buitenkant van de baan. Kort accelereren naar de Kumho bocht, die ook hetzelfde is gebleven. Maar dan de Arie Luyendijk bocht, ook hier een muur van asfalt. De baan is hier zo schuin, dat als je te langzaam rijdt, je naar de onderkant van de baan zakt en er zelfs vanaf schiet, het gras in. Op racesnelheid gaat het goed. Uitkomen Kumho stevig op het gas en een short shift door naar 5. Omdat de bocht zo schuin ligt, zit je veel minder snel aan de limiet op de voorkant. Bij het uitkomen rijd je ook hier aan de buitenkant weer de verkanting af. Hier staat tevens ook de geluidspaal aan de rechterkant.

Conclusie: De aanpassingen zijn naar mijn mening een hele verbetering voor het circuit. Voorheen was het circuit wat meer stop&go, maar met het vervallen van de GP-chicane ontstaat er een snelle en vloeiende baan.
De Hugenholtz is zo breed en hoog dat je naar mijn inschatting niet de muur zal halen als je in het midden van de bocht onderuit zou gaan.
De “Verstappen” bocht en de Slotemaker bocht zijn bloedsnel en hier moet je wel zorgen dat je lijnen goed zijn, omdat het door de hoge snelheid ook wel technisch word.

Seizoen 2020, een sabbatical

Hallo allemaal,

Het is een flinke tijd stil geweest vanuit JFB-Racing, de rede hiervan ligt nogal voor de hand, het COVID-19 virus dat ons in de houtgreep heeft. Een spannende tijd voor iedereen en in het bijzonder de risico groep, waar ik zelf ook onder val vanwege mijn (toch wel zware) astma. Ik kan niet ontkennen dat ik de laatste maand als een spannende tijd ervaar, omdat ik mij er degelijk van bewust ben wat voor schade ik hoogstwaarschijnlijk oploop, mocht ik het virus van iemand cadeau krijgen…
Ik hoop dat jullie wel allemaal in goede gezondheid verkeren of goed en snel kunnen herstellen, van datgene waar je gezondheid ook onder te leiden heeft.

Jullie hebben allemaal mogen ervaren dat de MCT dagen geen doorgang hebben kunnen
vinden. Dat is voor de OW-Cup en andere organisaties niet anders geweest. Hierdoor hebben wij onze eerste 3 evenementen van 2020 ook gemist. Inmiddels is het 12 mei geweest en zijn er beslissing genomen m.b.t. de huidige maatregelen. Het mag vanzelfsprekend zijn dat alle organisaties blij zijn met de verdere versoepelingen van de huidige beperkingen. Voor iedereen die zijn broodwinning haalt uit dergelijke evenementen een opluchting dat er weer inkomsten gegenereerd kunnen worden.
Persoonlijk denk ik dat de aanstaande versoepelingen nog wel eens een
domper kunnen worden op het moment dat er weer beperkingen nodig blijken te zijn.
De versoepelingen hebben allemaal betrekking gehad het vrij rijden op de circuits. Wedstrijden blijven verboden tot in ieder geval 1 september 2020.
Onder deze maatregelen hebben we besloten om seizoen 2020 te laten voor wat het is. Voor nu heb ik er zelf momenteel vrede mee dat het racen even stil ligt. De laatste paar jaar zijn vrij intensief geweest en zoals jullie in de voorbeschouwing op dit jaar hebben kunnen lezen heb ik mijzelf te veel druk opgelegd. Hier heeft de kwaliteit van mijn rijden onder geleden en voor 2020 was de doelstelling om meer ontspannen op de motor te zitten. Daarna komen de rondetijden vanzelf wel, want dat heb ik met de vorige R1 ook laten zien.
Het resterende deel van het seizoen zullen we mogelijk nog een enkele testdag gaan doen. Verder kunnen we het budget van dit jaar beter besparen, zodat we in 2021 nog beter voorbereid aan de start kunnen staan.

Hoewel de RIVM-cijfers m.b.t. sterfte gevallen en IC-opnames momenteel dalende zijn en dus een positieve ontwikkeling laten zien, laten de besmettingscijfers (hieronder weergegeven) de afgelopen dagen een stabilisering zien van ca. 200 nieuwe gevallen per dag. Opmerking hierbij kan zijn dat er inmiddels meer getest wordt, maar dat neemt niet weg dat ze er dus wel degelijk zijn.

Als tegengeluid lees ik her en der ook berichten over effectieve behandelingen tegen het COVID-19 virus, die verder onderzocht worden, dus dat geeft de burger ook weer moed.
Hoe alles zich daadwerkelijk gaat ontwikkelen gaan we de komende tijd allemaal beleven.
Wel hoop ik dat we allemaal nog even de benodigde discipline kunnen opbrengen om nog even de sociale afstand van elkaar te behouden, zodat de kans alleen maar groter wordt dat we ons binnenkort allemaal weer wat vrijer kunnen gaan bewegen.

Houd je taai, help elkaar waar nodig is en
hopelijk kunnen we binnenkort weer van onze passie gaan genieten

Vooruitblik seizoen 2020

Het seizoen 2020 staat voor de deur. Dat betekent een jubileum jaar, want dit wordt het 10e seizoen dat we aan wedstrijden deelnemen.
Daar waar (bijna) alle teams uit de ONK Supercup1000 in Spanje zijn wezen testen, zijn wij ons in alle rust aan het voorbereiden op het 3e seizoen OW-Cup. Aan de R1 worden de laatste aanpassingen afgerond en volgende maand zullen we op 11 april onze eerste meters maken van 2020. Dat betekent dat we de 1e OW Cup race van 4 april aan ons voorbij laten gaan, zodat we in een meer ontspannen omgeving met 4 sessies de roest van de wintermaanden van ons af kunnen rijden. Onze eerste ONK Supercup 1000 deelname staat daardoor gepland op 2 mei.
Het doel voor 2020 zal wederom zijn om de rondetijden naar beneden te krijgen, echter is een belangrijk punt voor mijzelf dat ik dat middels ‘ontspannen’ rijden wil gaan doen.
We zijn van de winter o.a. tot de conclusie gekomen dat ik veel te veel push om sneller te rijden, waardoor er een averechts effect optreed… we zullen dus de rust moeten vinden om ontspannen en vloeiend te gaan rijden.
Verder blijft het team zich natuurlijk ook ontwikkelen. Twee leden zijn na afgelopen seizoen afgehaakt en daar is één nieuw teamlid voor terug gekomen. Samen zullen we er weer zo veel mogelijk aan doen om onze sponsoren, Motorcentrum Almere, Motorcircuittraining, Stickerloods.nl, Frits Fruijt Autoschade en Flevohost op een degelijke manier te vertegenwoordigen in Nederlands snelste kampioenschap.

Tips&Tricks #7 – De ideale lijn?

De ideale lijn, wat is dat… waar ligt hij… wat voor doel dient hij…
Een veel besproken onderwerp op, of eigenlijk naast, de circuits is dè ideale lijn. Iedereen die ook maar een klein beetje van racen weet, weet dat “de” ideale lijn van buiten naar binnen naar buiten loopt. Iedereen die zich wat verder heeft verdiept in dit fenomeen weet dat er niet één specifieke ideale lijn bestaat. Zelfs op het aller hoogste niveau gebruiken de diverse coureurs andere ideale lijnen, afhankelijk van rijstijl, motorfiets en omstandigheden.

Tengtools, Racingbikes, Trunkbody media, Flevohost, , Stickerloods, UK-Bikeparts, JFB-Racing

Ik zal proberen om aan de hand van een voorbeeld de parameters te beschrijven die van belang zijn voor een rechterbocht, met als voorbeeld de Tarzanbocht op Zandvoort.
Relatief gezien is dè ideale lijn een lijn die zo ver mogelijk aan de linkerkant van de baan loopt, vlak langs de witte lijn die het einde van het asfalt markeert. Het werkelijke instuurpunt ligt daar, waar de radius van de bocht begint ( in geval van dit voorbeeld van de Tarzanbocht). In veel gevallen zal men direct naar de binnenkant van de bocht sturen, want dat is toch immers van buiten naar binnen. Op de motor zal dit echter betekenen dat je veel te lang onder hellingshoek komt te liggen, wat weer inhoudt dat je lang (er) moet wachten totdat je weer echt het gas kan gaan openen. Wat je liever wilt doen, is een lijn rijden waarmee je zo laat en zo ver mogelijk de bocht in, de binnenkant snijd, oftewel de apex raakt
Doe je dit goed, dan zal je vanaf de apex een lijn kunnen rijden die je in staat stelt om de motor op te richten en tegelijkertijd het gas kan openen
Diezelfde lijn, stelt je daarmee dan dus ook in staat om eerder en langer volgas te rijden, waardoor je met meer snelheid bij de volgende bocht arriveert.

Het relatieve deel van dè ideale lijn, is dat deze ook afhankelijk is van de hoeveelheid grip, vermogen en gewicht die jouw motorfiets heeft.
Wie naar motorsport op tv kijkt, heeft vast wel eens gehoord dat de moto3 coureurs in het midden van de bocht een hogere bochtensnelheid hebben dan de MotoGP coureurs. Tevens rijden de lichtere klassen veel ‘rondere’ lijnen, terwijl de zwaardere en veel krachtigere motorfietsen een meer hoekige lijn rijden die ze in staat stelt om sneller de bocht uit te kunnen accelereren.
Er is dus een relatie tussen vermogen en gewicht ten opzichte van ronde en hoekige lijnen. Wat je daarbij ook zou kunnen concluderen, is dat hoe meer vermogen, hoe dieper in de bocht de apex.

Wanneer je bochtencombinaties, zoals chicanes voor de kiezen krijgt, is het zaak om de laatste bocht zo goed mogelijk uit te komen. Dit betekent dat je de voorgaande bochten “opoffert” om de lijn in de laatste bocht van de serie zo optimaal mogelijk te kunnen kiezen om daar het snelst uit te accelereren. Voorbeeld van een dergelijke combinatie is de Villeneuve chicane op het circuit van Zolder. Wil je de laatste rechtse bocht het snelst uit komen, zul je de eerste rechtse en opvolgende linkse bocht op moeten offeren. Uit de linkse bocht wil je dus zo ver mogelijk naar links uitkomen, om jezelf daar zo veel mogelijk ruimte mee te geven om de laatste rechtse bocht in te sturen en dus ook weer zo veel mogelijk ruimte te hebben om zo vroeg mogelijk op het gas te gaan tijdens het oprichten na het snijpunt.

https://www.circuit-zolder.be/het-circuit/

Samenvattend zijn vermogen (en gewicht) dus van belang op jouw ideale lijn. Het doel van de ideale lijn die je rijd dient er op gericht te zijn om zo snel mogelijk een bocht uit te komen.
Om een MotoVudu quote te gebruiken:
“It’s not about who’s first on the gas, it’s about who gets full gas first.”

Tips&Tricks #6 – De barre winter

Het is inmiddels alweer december en het winterse weer laat zich weer gelden. De meeste motorrijders en de meeste circuitrijders hebben de motor weggezet. Het is echter wel belangrijk om jouw stalen ros niet zomaar in de schuur, garage of opslag onder een laken te dumpen, al is dat natuurlijk wel aantrekkelijk, maar het winter klaar maken van je fiets heeft ook een functie. Doordat je bijvoorbeeld de motor schoon maakt, zal je bijvoorbeeld eerder (aankomende) defecten en loszittende onderdelen tegen komen.
Bij het wegzetten van de motorfiets zijn er een aantal zaken die je standaard kunt doen.
Natuurlijk de accu loskoppelen en/of aan de druppellader hangen.
Wanneer je voor- en achterbokken bezit, is het ook wel slim om de motor van zijn wielen te halen. Dit voorkomt plakken van de banden aan de ondergrond. Verder is het verstandig om Forté in de benzine tank te doen, om de benzine te conserveren. Helemaal verstandig als je E10 tankt.
De remblokken kun je nog even controleren, zodat je ruim voor het nieuwe seizoen een set nieuwe remblokken kunt bestellen.
Waar je verder aan kunt denken om in de winter te doen, is een oliewissel van het motorblok inclusief oliefilter, afhankelijk van de hoeveelheid gereden kilometers.
Ook de voorvork olie verversen kan een goede set zijn en verzekerd een goede werking van de voorvering met verse olie. En niet geheel onbelangrijk, de remolie verversen, maar relatief kort voor het seizoen in verband met de hygroscopische eigenschap ( het aantrekken van vocht ) van de remvloeistof.
Wat helemaal een eenvoudige oplossing is, is je motor aanbieden voor winterstalling bij een motorzaak, waar bovenstaande zaken ook worden nagelopen.

ONK Supercup1000 12/10/2019

12 oktober 2019, “The race of champions”
De voorspellingen waren nogal wisselend en wisselvallig zou het weer wederom blijken te zijn. Volgens mij hebben we dit jaar 1 evenement gehad waarbij er geen water uit de lucht is gevallen. En ook deze 12e oktober zouden de regenbanden weer van pas komen.

Om 10:46u stond de eerste en enige kwalificatie in de planning. De baan was nat, dus de bandenkeuze was duidelijk, regenbanden. We moesten even wachten i.v.m. een oliespoor op de baan, maar toen kon de sessie beginnen. Ik reed mijn rondjes en dat ging best prima. De vorige keer in de regen waren we op een rondetijd van 2:08 geëindigd en met een 2:07,954 hadden we gelijk datzelfde tempo te pakken, goed voor een 18e tijd.
We zullen ons echter nog wel een aantal seconden moeten verbeteren richting ons eigen PR van 2:03 om verder naar voren te komen.

Afijn, om 13:14u begon de eerste wedstrijd van 2 stuks op deze afsluitende dag. We hadden net mazzel en de race zou onder droge omstandigheden kunnen worden gereden. Dus slicks onder die trekker, warmers aan en klaarmaken voor een droge wedstrijd. De start was goed en ik kon 2 plekken pakken naar de 1e bocht toe. Op de Veenslang kwam Toine#12 voorbij, maar naar de Ruskenhoek toe kon ik naar hem toe remmen.
Uitkomen Ruskenhoek werd hij echter bijna naar de maan gelanceerd toen hij een vochtige plek raakte met zijn achterband. Ik moest hierdoor zo veel van het gas af, dat ik ook geen momentum meer had om hem in te halen de Stekkewal in. Ik probeerde aan te haken, maar beetje bij beetje verdwenen de rijders voor me uit beeld. Ik kon wel een redelijk tempo rijden, maar in ronde 8 kwam Erwin#43 voorbij. Daar kon ik wel bij aanhaken en ik had al snel door dat ik de Ramshoek sneller uit kwam. Dat was een mooie plek om in de laatste ronde toch het plekje weer terug te winnen. De resterende 2 ronden nog extra concentratie om geen foutjes te maken en jawel, uitkomen Ramshoek kwam ik naast Erwin#43. Hij wilde verdedigen, maar toen zat ik er al naast. Maar tijdens het terugschakelen kwam ik tussen 2 versnellingen in te zitten…. weg motorrem… ik schakelde snel op en nog een keer terug, maar toen ik de koppeling los liet zat ik in de 1e versnelling en ging de achterkant dwars…. chips!!! Ik moest over het groene naast de baan (daar is het dan weer wel handig voor) en besloot ook niet al te veel gas te geven, omdat ik op die manier geen posities wil winnen. Erwin#43 kwam er dus weer langs, maar we hadden evengoed een 12e positie gescoord!!!!

Race 2 zou om 16:44u van start gaan. Angstvallig werd de buienradar in de gaten gehouden. Het scheelt dat de regenbanden niet in de warmers hoeven, maar de banden wisselen zich zeg maar niet vanzelf. Tijdens de race voor ons begon het langzaam te spetteren, eerst nog zachtjes, maar vervolgens steeds harder. We besloten de regenbanden weer onder de R1 te hangen en in de opwarmronde zou ik aankijken of het nat genoeg was om de banden heel te houden. Dat bleek wel en ik stuurde de R1 naar de grid, nogmaals P18. Ik kwam weer goed weg en kwam achter Alex#79 te rijden op P10!!! Gaaf!!Aanpikken en knokken dan! Helaas ging dat knokken niet, in de 3e ronde kwam Bob#17 voorbij alsof ik stil stond, die ging echt heul erg hard! De ronde erna kwam Renzo#78 voorbij en leek het kwaad geschied. Maar niks was minder waar, want in ronde 9 kwam Erwin#43 er ook nog even voorbij. Erwin#43 was iets langzamer op gang gekomen, maar kwam nu zo snel voorbij dat ik ook niet eens kon aanhaken, waardoor we de laatste race op P13 zijn geëindigd.

Dat was het weer voor dit jaar. 2019 hebben we ook weer overleefd en we hebben dit jaar een stap gemaakt in constantheid met het rijden.
We gaan nu de schatkist weer vullen voor 2020 en eens goed bekijken of we het seizoen weer gaan invullen als afgelopen jaren, of dat we wat aanpassingen gaan doen om meer rijtijd te creëren. Want dat laatste is wel iets wat onder druk staat met slechts 3 sessies op een dag. Heel veel teams hebben het budget om buiten de wedstrijden ook veel te rijden, maar dat voorrecht is ons helaas (nog) niet beschikbaar.

ONK Supercup1000 14/9/2019

14 september stond de 1 na laatste racedag van 2019 op het programma.
Na de buitenlandse races waren we weer terug op het snelle Assen.
We hadden er zin in, aangezien we weer stapjes hadden gemaakt met de setup en dat zou nu moeten blijken op het Drentse asfalt.

Om 9:54 ging de eerste training los. We wilde met de groep mee de baan op, maar de R1 wilde niet meer starten vanwege een slappe accu. Het team reageerde snel door de motor te duwen, waarmee de motor wel aan sloeg.
Maar op dat moment was het grootste deel van het veld al de baan op.
Ik draaide mijn ronden, maar de fiets was wat instabiel en ik had weinig grip aan de achterkant. Dat bleek ook wel met een snelste tijd van 1:49,6

De tweede training startte om 11:57u. De motor startte nu wel en we konden achter Willem#96 de baan op. In de outlap voelde de motor in Ossebroeken al 10x beter aan dan in de eerste training. De aanpassingen aan de setup hadden een positief effect en we konden een lekker tempo rijden, met als snelste ronde een 48,4. Dat gaf de burger weer moed en door het goede gevoel kon er weer meer op het rijden zelf worden gelet.

15:35u, het moment van de waarheid! Na een snelle noodingreep op het koelsysteem, konden we de race gewoon op de grid starten. Wederom chapeau voor de aanwezige monteurs!
Toen de rode lichten uit gingen, kwam ik niet heel denderend weg. Naar de eerste bocht toe, zat ik wel netjes in het midden en kon onder Rintje#60 door duiken. Camiel#21 had zijn bekende buitenom lijn te pakken en kon zijn positie verdedigen. Na de 1e ronde kwam ik als 14e door (gestart vanaf P17) en zat ik Camiel#21 op zijn wiel. Dat zag er goed uit en ik kon aardig aanhaken. Helaas maakte ik in de 2e ronde een fout in de Haarbocht, waardoor ik buiten de baan kwam en 2 posities verloor aan Wim#126 en Rintje#60. Ook bij Rintje#60 kon ik aanhaken, maar kwam helaas niet in de positie om een aanval te doen. In ronde 3 kwam Ives#132 ook nog langszij en reed ik weer 17e… Maar wel in het spoor van de achterkant van de groep. De race verliep echter wel slordig en ik maakte een hoop kleine foutjes. Verder ervoer ik toch weer wat instabiliteit tijdens het remmen, waarvoor we een oplossing in de mapping gaan zoeken.
Ondanks de foutjes, kon ik door de constantere rondetijden zelfs de leiders van de race voor blijven, waardoor we dus niet op een ronde werden gezet.

12 oktober staat de laatste racedag van 2019 op het programma, met 1 training en 2 wedstrijden. Momenteel is de weersverwachting niet denderend, maar hopelijk veranderd dat nog in positieve zin.
See you there!

ONK Supercup1000 16/8/2019

Na de races in Frankrijk, stonden op 16 en 17 augustus de races in Oschersleben op het programma. Oschersleben is een aparte baan en echt een uitdaging om een motor te hebben die goed remt, goed accelereert, maar ook nog eens goed stuurt..
Met de ervaring van vorig jaar hadden we een plan gemaakt voor de afstelling van de R1. Net als in Frankrijk hadden we op de 1e dag 4 sessies, met race 1 aan het einde van de dag. Dag 2 bestond wederom uit een warm up en vervolgens race 2.
Voordat de races aan bod komen, zijn er natuurlijk trainingen. In de 2e kwalificatie was ik mijn ronden aan het rijden, toen plots Alex#79 in de snelle S een totaal mislukte inhaalactie probeerde te plaatsen. Hoogstwaarschijnlijk van te ver weg ingezet om zijn ronde te redden, waardoor hij echter bij de apex mij ineens vol in de rug dook. Ik zette de motor rechtop en moest de grindbak en het gras door om rechtop te blijven. Achter mij hoorde ik Alex#79 tegen het asfalt gaan… Een ronde later zag ik de Suzuki en Alex#79 in de grindbak staan. Lekker bezig hoor…
’s Ochtends was er bij de briefing nog een relaas geweest over respect voor elkaar. Hier bleek op, maar ook zeker naast de baan weinig van. Op de baan niet m.b.t. bovenstaande moment, naast de baan niet, omdat het kennelijk aan het fatsoen ontbreekt om een gemaakte fout te komen erkennen, om nog niet eens over excuses te beginnen. Slechte zaak als we zo met elkaar om moeten gaan…

Dat gezegd hebbende, op naar race 1, die we vanaf p18 beginnen.
Ik kwam wederom goed van mijn plek toen de rode lichten uit gingen en kon in de eerste bocht de binnenkant pakken. Hierdoor kwam ik echter voor bocht 2 aan de buitenkant terecht, waardoor er weer wat rijders onder mij door kwamen. Bocht 2 uitgekomen kwam ik achter Jan#32 te rijden op zijn dikke Ducati. Aan het eind van de 1e ronde kwam Daniel#22 voorbij, waardoor er een groepje van 4 man voor me reed. Een aantal ronden reed ik op het vinketouw, waardoor ik wel goed de heren voor me kon bekijken.
Na een aantal ronden begon ik de aansluiting te verliezen en kwam Rob#74 langszij. Nog even bij Rob#74 aanpikken dan, wellicht kan ik nog meeliften naar het groepje. In het laatste vloeiende deel van de ronde kon ik steeds wat inlopen, maar op het stop&go gedeelte verloor ik dat weer. Rob#74 wist de aansluiting tot stand te brengen en vocht zich door het groepje heen. Een paar ronden later viel Daniel#22 sterk terug, vanwege een verdwenen linker voetsteun… Een ronde of 5 later kwam Henk#47 voorbij voor bocht 3.
In de veronderstelling dat het de laatste ronde was, plaatste ik een aanval in de laatste bocht. Bij het aanremmen voor bocht 1 stapte de achterkant opzij, maar ik kon corrigeren. Vervolgens kwam voor de snelle bocht 4 Vincent#30 voorbij waaien. Die had ik sinds de start niet meer gezien, haha!
Ik kon er net niet bij blijven en in de laatste bocht kwam Cliff#58 onder ons door, waarmee we op een ronde werden gezet. Nog een laatste sprint naar de lijn, wat Henk#47 ook nog probeerde. Gelukkig kwam hij 0,094 te kort, waarmee we op P15 werden afgevlagd.

Op zaterdag zou race 2 worden verreden. Net als in Frankrijk was de warm up nat, maar nu besloten we binnen te blijven. De weersvoorspelling voor de middag was droog en zonnig, dus in de warm up was alleen drama te behalen.
Om 14:00u ging het rode licht uit en kwamen we wederom netjes van de startplek weg. Bij de eerste bocht kon ik flink wat mensen voorbij remmen en sloot achter Rob#74 aan bocht 1 in, maar in de lange rechter erna kwam Henk#47 onder mij door. Bij het ingaan van bocht 1, remde ik Henk#47 voorbij, maar kwam niet helemaal lekker uit voor bocht 2. Ik kon Henk#47 echter voorblijven en ik kon de jacht op Rob#74 openen. In het stop&go gedeelte kon ik op mijn tandvlees bij blijven, maar in het vloeiende deel liep ik in. In ronde 3 haalde Rob#74 zijn voorganger, Niels#169, in en kwam hij pas echt op gang. Het tempo ging dusdanig omhoog dat ik moest lossen. Na een rondje of 3 kwam Rudmer#21 voorbij. Ok, kijken of ik met hem mee kan liften naar voren dan. Een ronde later konden we allebei Niels#169 voorbij. Rudmer#21 had al snel weer een klein gaatje geslagen en ik kon zien dat hij de groep voor hem aan het binnen hengelen was. Helaas bleef ik op dezelfde afstand van het groepje hangen en mijn enige hoop was dat er een geweldig gevecht zou losbarsten, wat de heren veel tijd zou kosten.
Helaas raakte mijn energie niveau ook aardig leeg, waardoor ik de groep, die nog wel flink in gevecht zat, moest laten lopen. Gelukkig zag ik op mijn pitbord wel dat het gat naar achteren toe ook steeds groter werd, dus ik besloot de race uit te rijden en niet verder te pushen. In mijn 13e ronde werd ik door Cliff#58 gelapt, net voor de chicane achterop. Bij het uitkomen kwam Danny#10 onder me door, die even klem kwam te zitten achter mij.
Die besloot mij te laten leven, wat hem wel een gaatje naar Cliff#58 opleverde. Uiteindelijk zou ik als 13e overall worden afgevlagd, met een snelste ronde van 1:35,5. Helaas ook in Oschersleben geen PR, maar het ritme wordt constanter en dat is heel wat waard.
Op 14 september rijden we weer op Assen en zullen dan weer gaan zien of de afstelling hier ook weer beter is geworden. We hebben er in ieder geval goed weer bij!

ONK Supercup1000 27/7/2019

Op 26 en 27 juli reden we de races in Dijon. Na 3 trainingssessies op de 26e mochten we laat op de dag onze 1e race gaan rijden, onder de Franse zon.
Net als in 2018 was deze vrij warm en hebben we weer asfalt temperaturen van 56°C gemeten. Met een snelste ronde van 1:27,9 en een verbetering van 5 tiende t.o.v. de 1e kwalificatie, mochten we de races als 22e starten in een veld van 31 starters.

Om 16:55 gingen de rode lichten uit en was het weer “Banzai”. Ik kwam goed van mijn plek weg en richting de 1e bocht kwam ik achter Yme-Jan#112 terecht. Die ging echter heul vroeg van het gas, waardoor ik snel reagerend achter hem langs en onder hem door moest duiken. Vervolgens ingestuurd bleek er veel commotie rondom Kenny#13 die van binnen naar buiten dwars door het veld heen schoot. Later zou blijken dat hij een probleem had met zijn achterrem. Door de goede start, kwam ik achter Henk#47 terecht. (47?! Ja, 47, omdat ik de buitenland races met 471 heb gereden.)
Op het lange rechte stuk komen we met de R1 duidelijk vermogen te kort, maar in de 1e bochtige sector was ik aanzienlijk sneller. In de 2e ronde kon ik daar dan ook onder Henk#47 door komen, waardoor ik achter Rudmer#211 kwam te rijden. Echter op het rechte stuk kwam Henk#47 er weer langs. Met het insturen van de 1e bocht kon ik hem gelukkig buitenom weer voorbij steken en mijn sterke sector benutten. Na 4 bochten reed ik weer bij Rudmer#211 in zijn wiel. Na het rechte stuk zat er weer een gaatje tussen, maar dit kon ik wederom in de 1e sector dicht rijden, waardoor ik bij de hairpin een blockpass kon maken. Op 3/4 van het rechte stuk kwam Rudmer#211 weer voorbij, maar nu kon ik bij het aanremmen van de 1e bocht direct counteren, waardoor ik de 1e sector kon gebruiken om een buffer op te bouwen.

Hiermee werd ook de jacht geopend op Daniel#22, die een aardig stuk voor me reed. Na 3 ronden sloot ik aan, maar in de 1 na laatste bocht. Dus op het rechte stuk verloor ik weer wat (de 2010 R1 is minimaal 10km/u langzamer…). Wederom kon ik in mijn inmiddels favoriete sector de achterstand weer wegrijden. In de 1 na laatste bocht kon ik onder hem door duiken, maar uiteraard counterde ook Daniel#22 op het rechte stuk. Door het laatste stukje slipstream, kon ik ook hem er in de 1e bocht uitremmen en een buffer opbouwen in die inmiddels belangrijke 1e sector. Nu een straf tempo aanhouden en zien of we nog verder naar voren kunnen komen. In mijn laatste ronden zag ik in de verte Camiel#12 en Wim#126 in beeld komen. Dit was echter nog 12 seconden ver weg, dus dat gat kon ik nooit meer dicht rijden. Al met al wel van 22e naar de 10e positie geknokt, dus dat gaf een geweldig gevoel!

De 2e race zou op de 27e verreden worden, met een warm up van 10 minuten daarvoor. Toen we wakker werden, bleek het circuit nog nat te zijn van de regen gedurende de avond en nacht daarvoor. De baan droogde wel op, maar dat ging relatief langzaam. Kort voor de warm up besloten we toch naar buiten te gaan op regenbanden, omdat er een kans was dat er voor of tijdens de race ook regen zou vallen. Net nadat de pits open ging, stapte ik op de R1 om de baan op te gaan, wat puik werk was van het team!!! Die drie rondjes, outlap, vliegende ronde en inlap in de regen boden precies de mogelijkheid om de baan in het natte even aan te voelen.

Om 11:30u ging race 2 van start. Wederom kwam ik netjes weg. Naar de eerste bocht toe kon ik buitenom veel plaatsen pakken bij het aanremmen van de eerste bocht. Daarna bleek dat die paar rondjes in de warm up net even meer vertrouwen gaven dan diegenen die niet naar buiten waren geweest. In de 3e bocht probeerde ik bij Michiel#77 buitenom te gaan, maar dat ging niet. Op het rechte stuk kwam Camiel#12 op zijn BMW voorbij, maar bij het aanremmen kon ik counteren en kwam ik achter Kenny#13 te rijden. In de hairpin kwam Camiel#12 weer buitenom, maar naar de volgende bocht counterde ik bij hem wederom, deze keer ook buitenom. Vervolgens dook ik direct onder Kenny#13 door en kwam ik achter Kees#73 te rijden. Vervolgens kwam Kenny#13 op het rechte stuk weer voorbij, maar die kon ik vervolgens ook weer counteren bij het aanremmen naar bocht 1.
Vervolgens besloot ik ook direct onder Kees#73 door te duiken, waardoor ik sector 1 vrij baan had. Aan het eind van deze ronde kwam Jeroen#56 voorbij op zijn R1, terwijl hij naar mij zat te kijken. Ik dook in zijn slipstream, maar kon deze keer niet counteren in bocht 1. Vervolgens begon hij uit te lopen, maar in de laatste bocht had hij een moment, waardoor ik weer dichterbij kwam. Ineens kwam er nog een R1 voorbij, hevig schuddend op zijn regenbanden. Bij bocht 1 remde ik Jeroen#56 weer voorbij en had weer vrij baan. Al die tijd droogde de baan verder en verder op. Einde rechte stuk kwam de (deze keer niet schuddende) R1 weer voorbij, met meer vastberadenheid. Hij kon een strakker tempo blijven rijden, waardoor ik er niet bij kon blijven. Aan het eind van de ronde keek ik achterom, om te zien wat er achter me gebeurde en keek Camiel#12 recht aan…. Daar heb je hem ook weer, die komt er op het rechte stuk natuurlijk weer voorbij. Ik besloot een poging te doen om in de laatste bocht te verdedigen, maar dat haalde niks uit op het rechte stuk. Camiel had ondertussen ook door dat er voor bocht 1 vrij laat geremd kan worden, waardoor ik niet kon counteren. Camiel#12 kreeg de smaak te pakken en reed direct naar de R1 toe. Ik moest lossen en besloot een zo net mogelijk tempo aan te nemen, ook omdat mijn banden slechter en slechter werden door de droge baan. Vervolgens kwam Florian#103 voorbij, die ook haast had. F*ck…dat gaat wel erg rap zo…. Ik kon iets versnellen en kwam in een lekker ritme terecht. Totdat de regenachterband begon te protesteren onder de droge condities… Ik zag de R1 nog in de verte rijden, maar de banden werden zo slecht dat ik moest lossen. Uiteindelijk werd ik nog door Cliff#58 op een ronde gereden en viel de vlag op P13. Wederom een flinke inhaalrace, aangezien we ook deze race van P22 moesten starten.

Terugblik eerste helft 2019

2019 is al over de helft. We hebben de races in Dijon et Prenois gehad en hebben nog 3 race- weekenden te gaan dit jaar. Mooi moment om even terug te blikken op de reis tot nu toe en de huidige stand van zaken.

Het seizoen begon met een grote aanpassing aan de voorkant van de motor, wat meer stabiliteit heeft gebracht. De eerste testdag voelde de motor beter, maar in de eerste races bleef het moeilijk om het tempo naar beneden te krijgen. Onze eerste dag, de 2e race van het seizoen, was nat. Erg nat. Het plan was om de ingezette richting van de test in april hier door te zetten, maar de weergoden dachten daar anders over. Vanwege de regen, werd het een mentaal zware dag. De laatste jaren was het vertrouwen in de regen ver weg gezakt, maar aan het einde van de dag was dat weer een heel stuk terug en reden we rondetijden die maar liefst 11 seconden van onze rondetijd hebben weg kunnen poetsen. Toen kwam de tweede dag, in mei met een positieve race en wat constantere rondetijden, maar helaas nog niet op het niveau waar we willen staan. Echter de positieve punten namen we mee naar 8 juni. En dat werd het dieptepunt van het seizoen tot nu toe. Goed weer was ons niet gegund in de trainingen, het was droog, nat, droog en nat en er stond wind, heel erg veel wind. De race werd een deceptie door een gebrek aan ritme en de erg harde wind. Echter versterken de extreme omstandigheden ook de aandachtspunten aan de motor en daar hebben we voor Dijon et Prenois weer wat mee gedaan.
En die hebben goed uitgepakt mogen we wel zeggen. De motor voelde veel stabieler aan door een aanpassing aan de achterkant en voor het eerst in 1,5 jaar heb ik met de concurrentie op de baan gevochten, in plaats van met de R1. Op papier hebben we een 10e en 13e plaats behaald, maar helaas op 2 tiende na geen PR kunnen rijden. De balans van de motor is wel sterk verbeterd en dat nemen we weer mee naar Oschersleben en de laatste 2 race weekenden op Assen.
In Dijon hebben we tevens naast de baan als team een boute prestatie geleverd. De samenwerking liep goed en iedereen pakte zijn eigen taak goed op, waar we dan ook heel tevreden over mogen zijn.
Terugkijkend op de laatste 1,5 jaar denk ik dat we trots mogen zijn op wat we tot nu toe aan ontwikkeling hebben doorgemaakt, met de beperkte middelen die we hebben ten opzichte van de rest van het veld.
We gaan keihard aan de slag om de laatste 3 raceweekenden door te pakken en 2019 met een positieve “vibe” afsluiten, zodat we in 2020 een flinke stap in de basissnelheid kunnen maken.