Op 26 en 27 juli reden we de races in Dijon. Na 3 trainingssessies op de 26e mochten we laat op de dag onze 1e race gaan rijden, onder de Franse zon.
Net als in 2018 was deze vrij warm en hebben we weer asfalt temperaturen van 56°C gemeten. Met een snelste ronde van 1:27,9 en een verbetering van 5 tiende t.o.v. de 1e kwalificatie, mochten we de races als 22e starten in een veld van 31 starters.

Om 16:55 gingen de rode lichten uit en was het weer “Banzai”. Ik kwam goed van mijn plek weg en richting de 1e bocht kwam ik achter Yme-Jan#112 terecht. Die ging echter heul vroeg van het gas, waardoor ik snel reagerend achter hem langs en onder hem door moest duiken. Vervolgens ingestuurd bleek er veel commotie rondom Kenny#13 die van binnen naar buiten dwars door het veld heen schoot. Later zou blijken dat hij een probleem had met zijn achterrem. Door de goede start, kwam ik achter Henk#47 terecht. (47?! Ja, 47, omdat ik de buitenland races met 471 heb gereden.)
Op het lange rechte stuk komen we met de R1 duidelijk vermogen te kort, maar in de 1e bochtige sector was ik aanzienlijk sneller. In de 2e ronde kon ik daar dan ook onder Henk#47 door komen, waardoor ik achter Rudmer#211 kwam te rijden. Echter op het rechte stuk kwam Henk#47 er weer langs. Met het insturen van de 1e bocht kon ik hem gelukkig buitenom weer voorbij steken en mijn sterke sector benutten. Na 4 bochten reed ik weer bij Rudmer#211 in zijn wiel. Na het rechte stuk zat er weer een gaatje tussen, maar dit kon ik wederom in de 1e sector dicht rijden, waardoor ik bij de hairpin een blockpass kon maken. Op 3/4 van het rechte stuk kwam Rudmer#211 weer voorbij, maar nu kon ik bij het aanremmen van de 1e bocht direct counteren, waardoor ik de 1e sector kon gebruiken om een buffer op te bouwen.

Hiermee werd ook de jacht geopend op Daniel#22, die een aardig stuk voor me reed. Na 3 ronden sloot ik aan, maar in de 1 na laatste bocht. Dus op het rechte stuk verloor ik weer wat (de 2010 R1 is minimaal 10km/u langzamer…). Wederom kon ik in mijn inmiddels favoriete sector de achterstand weer wegrijden. In de 1 na laatste bocht kon ik onder hem door duiken, maar uiteraard counterde ook Daniel#22 op het rechte stuk. Door het laatste stukje slipstream, kon ik ook hem er in de 1e bocht uitremmen en een buffer opbouwen in die inmiddels belangrijke 1e sector. Nu een straf tempo aanhouden en zien of we nog verder naar voren kunnen komen. In mijn laatste ronden zag ik in de verte Camiel#12 en Wim#126 in beeld komen. Dit was echter nog 12 seconden ver weg, dus dat gat kon ik nooit meer dicht rijden. Al met al wel van 22e naar de 10e positie geknokt, dus dat gaf een geweldig gevoel!

De 2e race zou op de 27e verreden worden, met een warm up van 10 minuten daarvoor. Toen we wakker werden, bleek het circuit nog nat te zijn van de regen gedurende de avond en nacht daarvoor. De baan droogde wel op, maar dat ging relatief langzaam. Kort voor de warm up besloten we toch naar buiten te gaan op regenbanden, omdat er een kans was dat er voor of tijdens de race ook regen zou vallen. Net nadat de pits open ging, stapte ik op de R1 om de baan op te gaan, wat puik werk was van het team!!! Die drie rondjes, outlap, vliegende ronde en inlap in de regen boden precies de mogelijkheid om de baan in het natte even aan te voelen.

Om 11:30u ging race 2 van start. Wederom kwam ik netjes weg. Naar de eerste bocht toe kon ik buitenom veel plaatsen pakken bij het aanremmen van de eerste bocht. Daarna bleek dat die paar rondjes in de warm up net even meer vertrouwen gaven dan diegenen die niet naar buiten waren geweest. In de 3e bocht probeerde ik bij Michiel#77 buitenom te gaan, maar dat ging niet. Op het rechte stuk kwam Camiel#12 op zijn BMW voorbij, maar bij het aanremmen kon ik counteren en kwam ik achter Kenny#13 te rijden. In de hairpin kwam Camiel#12 weer buitenom, maar naar de volgende bocht counterde ik bij hem wederom, deze keer ook buitenom. Vervolgens dook ik direct onder Kenny#13 door en kwam ik achter Kees#73 te rijden. Vervolgens kwam Kenny#13 op het rechte stuk weer voorbij, maar die kon ik vervolgens ook weer counteren bij het aanremmen naar bocht 1.
Vervolgens besloot ik ook direct onder Kees#73 door te duiken, waardoor ik sector 1 vrij baan had. Aan het eind van deze ronde kwam Jeroen#56 voorbij op zijn R1, terwijl hij naar mij zat te kijken. Ik dook in zijn slipstream, maar kon deze keer niet counteren in bocht 1. Vervolgens begon hij uit te lopen, maar in de laatste bocht had hij een moment, waardoor ik weer dichterbij kwam. Ineens kwam er nog een R1 voorbij, hevig schuddend op zijn regenbanden. Bij bocht 1 remde ik Jeroen#56 weer voorbij en had weer vrij baan. Al die tijd droogde de baan verder en verder op. Einde rechte stuk kwam de (deze keer niet schuddende) R1 weer voorbij, met meer vastberadenheid. Hij kon een strakker tempo blijven rijden, waardoor ik er niet bij kon blijven. Aan het eind van de ronde keek ik achterom, om te zien wat er achter me gebeurde en keek Camiel#12 recht aan…. Daar heb je hem ook weer, die komt er op het rechte stuk natuurlijk weer voorbij. Ik besloot een poging te doen om in de laatste bocht te verdedigen, maar dat haalde niks uit op het rechte stuk. Camiel had ondertussen ook door dat er voor bocht 1 vrij laat geremd kan worden, waardoor ik niet kon counteren. Camiel#12 kreeg de smaak te pakken en reed direct naar de R1 toe. Ik moest lossen en besloot een zo net mogelijk tempo aan te nemen, ook omdat mijn banden slechter en slechter werden door de droge baan. Vervolgens kwam Florian#103 voorbij, die ook haast had. F*ck…dat gaat wel erg rap zo…. Ik kon iets versnellen en kwam in een lekker ritme terecht. Totdat de regenachterband begon te protesteren onder de droge condities… Ik zag de R1 nog in de verte rijden, maar de banden werden zo slecht dat ik moest lossen. Uiteindelijk werd ik nog door Cliff#58 op een ronde gereden en viel de vlag op P13. Wederom een flinke inhaalrace, aangezien we ook deze race van P22 moesten starten.