Assen, 31 augustus 2018

Na twee evenementen in het buitenland, zijn we inmiddels weer terug op het heilige asfalt van ons Asser TT-circuit. Deze keer zijn de Supercup klassen aan de beurt om op de vrijdag te racen. Na de nette resultaten en geboekte vooruitgang met de afstelling van de motor, kijken we erg uit naar de race op Assen om te zien hoeveel progressie we daadwerkelijk hebben geboekt.

Om 9:41u staat de vrije training op het programma. Doordat we op vrijdag rijden hebben we een extra trainingssessie. Hierin kunnen we mooi kijken of de afstelling die we het laatst op Oschersleben hebben gebruikt, ook bruikbaar is op Assen. Het is nog wel wat fris als we de baan op gaan, dus het is zaak om niet al te gek te beginnen. We draaien onze ronden, maar merken op dat de motor veel te zenuwachtig is op het gas. Dit geeft niet veel vertrouwen en de rondetijden blijven hangen op een 51,8 Einde sessie snel naar binnen, om de boel weer terug te bouwen.

Fotocredits: Ronald Woest

De eerste kwalificatie sessie is om 11:13u. Met een ander voortandwiel sturen we de baan op en direct is het verschil merkbaar. De motor reageert veel prettiger op het gas en loopt niet direct wijd. Dit geeft wat meer vertrouwen, maar ondanks dat komen we in rondetijden niet verder dan 49,3 Het rijden kost best veel energie en na kort overleg nemen we de afstelling nog eens onder de loep. Na een goede debrief doen we nog een aanpassing aan de achterkant, waarmee de motor beter moet zijn om te gooien.

Fotocredits: Gillian Photo

Wederom vol goede moed begint de tweede kwalificatie om 13:04u. Het gevoel lijkt wel weer iets beter en we draaien onze ronden. In ronde drie komt er echter een 49,1 voorbij op de laptimer, welke in de resterende 8 ronden niet meer verbeterd wordt. Hoe laat er ook geremd wordt, hoe hard er ook aan de motor wordt getrokken… we krijgen de fiets maar niet aan de praat… heel erg frustrerend, want vorig jaar reden we constante 47ers op de oude fiets….
Als ik binnen kom is de stemming in mineur. We beginnen langzaam maar zeker uit de ideeën te raken en dat ziet er uitzichtloos uit op dat moment.

Fotocredits: Ronald Woest

We herpakken ons echter en besluiten om de afstelling terug te zetten naar die van 19 mei van dit jaar. Toen hebben we in de race 47,1 kunnen rijden, dus dat moet er in zitten. En aangezien we ‘dead last’ staan op de grid, hebben we niks te verliezen…
Om 16:32u gaat de race van start. Ik kom redelijk weg als het licht uit gaat en kies het midden van de baan. Rem wat later en pak wat plaatsen in de Haarbocht. Ik probeer aan te vallen, maar merk al snel dat het pompen of verzuipen wordt. We komen met een groepje bij elkaar met Kevin#17, Michel#40 en Gerben#15. Michel#40 komt in de 3e ronde voorbij en worstelt zich Kevin#17 en Gerben#15 voorbij. In de 4e ronde plaats ik een aanval op Kevin#17 in de Haarbocht en steek hem voorbij. Voor de Ruskenhoek komt hij er alweer voorbij. Een ronde lang zoek ik naar een gaatje om er weer voorbij te komen, maar het tempo ligt ook relatief hoog, dus aanhaken is misschien beter om later in de race nog een aanval te kunnen plaatsen.
Een ronde later komen we met z’n 4e in een treintje op de Bult aangeremd en schakel ik net als altijd terug…. maar nu komt de R1 ineens tussen de versnellingen in… $#%@*!
Omdat alle vorm van motorrem weg is waai ik al remmend wijd uit en kom zelfs even naast de baan waar ik de R1 weer in zijn versnelling krijg… Dit geintje kost me de aansluiting met het groepje en het gaatje dicht rijden zit er niet meer in. Hoe hard ik ook probeer, de R1 zuigt de krachten op. De laatste paar ronden wil het niet meer, fysiek en mentaal niet. We worden net niet gelapt en met een snelste ronde van 48,2 worden we afgevlagd als 17e.

Fotocredits: Ronald Woest

We hebben wederom huiswerk te doen en gaan alle afstellingen die we hebben nu eens naast elkaar leggen, om een idee te vormen over de richting die we op moeten.
Helaas zijn we 4 oktober niet van de partij op Zolder, maar 13 oktober hopen we het seizoen toch nog een positieve wending te kunnen geven. See you there!