18 mei 2019, we zijn weer geland in “The Cathedral of Speed”. Na de positieve ontwikkelingen tijdens de natte omstandigheden van de vorige racedag, zijn we er op gebrand om nu met droog weer ook eens stappen te gaan maken. Eind april hebben we getest onder droge omstandigheden en dat was een positieve dag, maar hadden we nog wel wat nawerk aan. En dat is direct het doel voor deze 18e mei. Verder werken aan de afstelling, zodat we ons vertrouwd gaan voelen met de motor. Want zoals de meeste mede motorrijders weten is dat vertrouwen een hele grote factor om sneller te gaan rijden.

Om 09:00u mochten voor de eerste kwalificatie de baan op… Naast even goed wakker worden, dus ook gelijk aan de bak.
Ik kan in relatieve rust mijn ronden draaien, maar merk wel dat de fiets nog niet lekker wil. Vooral in de Strubbe en Duikersloot verlies ik veel tijd. Na 11 ronden te hebben gereden eindig ik op P20 met een 1:50,6. Het gevoel klopt dus wel, niet goed.

Om 11:05u volgt de tweede kwalificatie sessie. We besluiten een aanpassing aan de rijhoogte te doen en er gaat een verse Metzeler K1 slof in de achterbrug. De band alleen zou al een boost moeten geven, omdat we de 1e kwalificatie nog met een K2 hebben gereden, die natuurlijk wat harder is en daardoor iets minder grip heeft. Al snel merk ik aan de motor dat hij beter stuurt en dat de aanpassing aan de vering dus zijn werk heeft gedaan. Na 13 rondjes staat er een 49,0 op de klok, goed voor p18 in deze sessie, maar de gecombineerde tijden leveren p20 op de grid op.

De race staat gepland om 14:15u. We besluiten geen aanpassingen meer te doen aan de vering, omdat de motor voor nu goed aan voelt. Dit vertrouwen moeten we uit zien te bouwen, zodat ik me op mijzelf kan richten m.b.t. verbeteringen.
Als het rode licht aan gaat, gaat het ook vrij rap weer uit. Ik kom goed weg en pak op weg naar de Haarbocht 2 plekken. Bij het aanremmen kan ik er nog 3 winnen en ik draai uiteindelijk als 15e de Strubbe uit. Whoeaaaaa!!
Dat gaat goed zo! Nu aanpikken en vasthouden! Kenny#13 en Jeremy#20 rijden voor me. Jeremy#20 kan ik relatief eenvoudig voorbij steken als hij uitkomen Haarbocht buiten de baan komt. Vervolgens probeer ik bij Kenny#13 aan te pikken, maar komt Thorsten#38 onder me door. Dan maar bij hem aanhaken, maar al snel komt Jeremy#20 ook weer terug op nog zo’n bloedsnelle BMW… Als Frank#187 vervolgens ook nog eens onder me door komt, rijdt er een treintje BMW’s voor me waar ik helaas maar niet bij kan blijven. Net als in de training merk ik dat ik uitkomen Duikersloot nog altijd veel tijd verlies, iets waar ik me de komende tijd specifiek op ga richten.
In de 8e ronde maak ik een schakelfout in de Strubbe, waardoor Willem#96 zich voor de Ruskenhoek onder me door wurmt. Na het omgooien naar links, merk ik echter gelijk dat dat Willem#96 zijn zwakke punt nog is na zijn crash op 6 april, waardoor ik hem bij het insteken van de Stekkewal weer kan terugpakken. Dat voelt toch wel een beetje goed, dat er toch nog ergens gecounterd kan worden. De laatste 2 ronden probeer ik het hoofd koel te houden en uiteindelijk komen we dan als 18e onder de finishvlag door, met in de laatste ronde mijn snelste van 1:48,7

Dit resultaat geeft de burger moed, omdat het erop lijkt dat we nu het goede gevoel te pakken hebben. Zoals eerder gezegd gaan we ons nu richten op de lijnen, vooral in Duikersloot.

Onze volgende race is op 8 juni, wederom Assen, voordat de buitenlandse wedstrijden aan bod komen 🙂
Dank aan het team en onze sponsoren, zonder jullie waren we hier niet !

27 april 2019, koningsdag, Assen. “Life is racing, the rest is just waiting…”
En na ca. 5 maanden is het wachten voorbij. Nadat we de 1e wedstrijd op 6 april hebben overgeslagen, zodat we 21 april konden gaan testen, is het nu dan zover. We gaan weer racen. Het was een lange winter, waarin we veel hebben nagedacht over het moeilijke debuut seizoen in 2018. We hadden verwacht dat we in 2018 weer de nodige progressie zouden kunnen boeken, maar dat is helaas niet gelukt, althans… in rondetijden niet. Tijdens de winterperiode hebben we wat aanpassingen aan de R1 gedaan en 21 april leek het gevoel en het gedrag van de motor te zijn verbeterd. Aan de hand van die test kwamen nog wat verbeterpunten boven water, die we graag op 27 april hadden uitgeprobeerd onder droge omstandigheden. Daar bleken de weergoden hele andere ideeën over te hebben, want het was nat… heel erg nat..

De eerste kwalificatie stond gepland om 9:25u, maar die werd al een uur uitgesteld, doordat er olie op de baan lag. 1 ding was zeker, de baan was nat. Dus regenbanden monteren en vertrouwen zien te kweken. Vooral omdat ik na 2 jaar Metzeler regenbanden weer terug ben gegaan naar Bridgestones, omdat de Metzelers mij absoluut geen vertrouwen hebben kunnen bieden. Daar waar ik daarvoor ook met de Bridgestones 2:03 had kunnen rijden, kwam ik daar met de Metzelers in de verste verte niet bij in de buurt. Toen we eindelijk mochten, ging ik met aardig wat spanning in mijn lijf de baan op. Je wilt de boel toch ook heel houden op zo’n eerste dag… Na 7 ronden bleef er een 2:19 op de klok staan en was er dus duidelijk nog geen goed gevoel en daardoor ook geen vertrouwen.

De tweede kwalificatie stond om 12:13u op het programma. Om het gevoel te verbeteren zouden we een grote aanpassing aan de demping gaan doen. Aan het eind van de sessie zou blijken dat dit een positieve uitwerking had, maar dat er tussen mijn oren nog veel werk te verrichten was. Aan het einde van die sessie bleef ik namelijk op een 2:17,2 steken, terwijl Michel#40 op pole stond met een 1:58,9 en daarmee de enige rijder onder de 2:00 grens was. Boute prestatie, maar dat betekende wel dat ik maar liefst 18 seconden te langzaam rond ging…. pffffff. Dat is als een week in de race wereld. Maar goed, het vertrouwen groeide langzaam maar zeker wel.

Om 15:07u ging de race los. Dachten we een half uur voor de race nog dat we net tussen de buien door konden racen, hadden de weergoden wederom een verassing in petto. De hemelsluizen gingen open en de baan zou weer flink onder water komen te staan. Man, man, man..
Het team heeft echter puik werk geleverd en de motor stond ruim op tijd weer klaar op zijn regenrubbers. Nog even wat aanpassingen aan de vering doorgenomen en toen was het tijd om te vertrekken.
Toen het rode licht uit ging, kwam ik prima van mijn plek en leek wat plekken te kunnen winnen in de eerste bocht. Helaas zat Michiel#77 aan de binnenkant en die was heel voorzichtig, waardoor ik moest inhouden.
Vervolgens kwam Erwin#43 in de Ossebroeken buitenom voorbij, kwam daarbij bijna op mijn voorwiel zitten, en draaide ik als laatste de Strubbe in. Er reed een groepje van ca. 6 man voor me, maar ik moest al snel lossen, omdat de heren meer vertrouwen hadden als ik. En toen begon het grootste gevecht, die met mijn bovenkamer. Ik opende met een 2:26. In ronde 4 was dat al een 2:13,9. In de 8e ronde zakte dit naar de 2:10,1 om vervolgens de laatste 2 ronden laag in de 2:08 te rijden. In vergelijking met de 1e sessie een verbetering van 9 seconden in 3 sessies tijd. Met nog wat kleine aanpassingen aan de motor heb ik er vertrouwen in dat we weer richting die 2:03 kunnen zakken.
Het was mentaal gezien een zware dag, waarin ik een aantal barrières tussen de oren heb kunnen doorbreken. Nu op naar 18 mei, hopelijk met warm en zonnig weer!