14 september stond de 1 na laatste racedag van 2019 op het programma.
Na de buitenlandse races waren we weer terug op het snelle Assen.
We hadden er zin in, aangezien we weer stapjes hadden gemaakt met de setup en dat zou nu moeten blijken op het Drentse asfalt.

Om 9:54 ging de eerste training los. We wilde met de groep mee de baan op, maar de R1 wilde niet meer starten vanwege een slappe accu. Het team reageerde snel door de motor te duwen, waarmee de motor wel aan sloeg.
Maar op dat moment was het grootste deel van het veld al de baan op.
Ik draaide mijn ronden, maar de fiets was wat instabiel en ik had weinig grip aan de achterkant. Dat bleek ook wel met een snelste tijd van 1:49,6

De tweede training startte om 11:57u. De motor startte nu wel en we konden achter Willem#96 de baan op. In de outlap voelde de motor in Ossebroeken al 10x beter aan dan in de eerste training. De aanpassingen aan de setup hadden een positief effect en we konden een lekker tempo rijden, met als snelste ronde een 48,4. Dat gaf de burger weer moed en door het goede gevoel kon er weer meer op het rijden zelf worden gelet.

15:35u, het moment van de waarheid! Na een snelle noodingreep op het koelsysteem, konden we de race gewoon op de grid starten. Wederom chapeau voor de aanwezige monteurs!
Toen de rode lichten uit gingen, kwam ik niet heel denderend weg. Naar de eerste bocht toe, zat ik wel netjes in het midden en kon onder Rintje#60 door duiken. Camiel#21 had zijn bekende buitenom lijn te pakken en kon zijn positie verdedigen. Na de 1e ronde kwam ik als 14e door (gestart vanaf P17) en zat ik Camiel#21 op zijn wiel. Dat zag er goed uit en ik kon aardig aanhaken. Helaas maakte ik in de 2e ronde een fout in de Haarbocht, waardoor ik buiten de baan kwam en 2 posities verloor aan Wim#126 en Rintje#60. Ook bij Rintje#60 kon ik aanhaken, maar kwam helaas niet in de positie om een aanval te doen. In ronde 3 kwam Ives#132 ook nog langszij en reed ik weer 17e… Maar wel in het spoor van de achterkant van de groep. De race verliep echter wel slordig en ik maakte een hoop kleine foutjes. Verder ervoer ik toch weer wat instabiliteit tijdens het remmen, waarvoor we een oplossing in de mapping gaan zoeken.
Ondanks de foutjes, kon ik door de constantere rondetijden zelfs de leiders van de race voor blijven, waardoor we dus niet op een ronde werden gezet.

12 oktober staat de laatste racedag van 2019 op het programma, met 1 training en 2 wedstrijden. Momenteel is de weersverwachting niet denderend, maar hopelijk veranderd dat nog in positieve zin.
See you there!

Na de races in Frankrijk, stonden op 16 en 17 augustus de races in Oschersleben op het programma. Oschersleben is een aparte baan en echt een uitdaging om een motor te hebben die goed remt, goed accelereert, maar ook nog eens goed stuurt..
Met de ervaring van vorig jaar hadden we een plan gemaakt voor de afstelling van de R1. Net als in Frankrijk hadden we op de 1e dag 4 sessies, met race 1 aan het einde van de dag. Dag 2 bestond wederom uit een warm up en vervolgens race 2.
Voordat de races aan bod komen, zijn er natuurlijk trainingen. In de 2e kwalificatie was ik mijn ronden aan het rijden, toen plots Alex#79 in de snelle S een totaal mislukte inhaalactie probeerde te plaatsen. Hoogstwaarschijnlijk van te ver weg ingezet om zijn ronde te redden, waardoor hij echter bij de apex mij ineens vol in de rug dook. Ik zette de motor rechtop en moest de grindbak en het gras door om rechtop te blijven. Achter mij hoorde ik Alex#79 tegen het asfalt gaan… Een ronde later zag ik de Suzuki en Alex#79 in de grindbak staan. Lekker bezig hoor…
’s Ochtends was er bij de briefing nog een relaas geweest over respect voor elkaar. Hier bleek op, maar ook zeker naast de baan weinig van. Op de baan niet m.b.t. bovenstaande moment, naast de baan niet, omdat het kennelijk aan het fatsoen ontbreekt om een gemaakte fout te komen erkennen, om nog niet eens over excuses te beginnen. Slechte zaak als we zo met elkaar om moeten gaan…

Dat gezegd hebbende, op naar race 1, die we vanaf p18 beginnen.
Ik kwam wederom goed van mijn plek toen de rode lichten uit gingen en kon in de eerste bocht de binnenkant pakken. Hierdoor kwam ik echter voor bocht 2 aan de buitenkant terecht, waardoor er weer wat rijders onder mij door kwamen. Bocht 2 uitgekomen kwam ik achter Jan#32 te rijden op zijn dikke Ducati. Aan het eind van de 1e ronde kwam Daniel#22 voorbij, waardoor er een groepje van 4 man voor me reed. Een aantal ronden reed ik op het vinketouw, waardoor ik wel goed de heren voor me kon bekijken.
Na een aantal ronden begon ik de aansluiting te verliezen en kwam Rob#74 langszij. Nog even bij Rob#74 aanpikken dan, wellicht kan ik nog meeliften naar het groepje. In het laatste vloeiende deel van de ronde kon ik steeds wat inlopen, maar op het stop&go gedeelte verloor ik dat weer. Rob#74 wist de aansluiting tot stand te brengen en vocht zich door het groepje heen. Een paar ronden later viel Daniel#22 sterk terug, vanwege een verdwenen linker voetsteun… Een ronde of 5 later kwam Henk#47 voorbij voor bocht 3.
In de veronderstelling dat het de laatste ronde was, plaatste ik een aanval in de laatste bocht. Bij het aanremmen voor bocht 1 stapte de achterkant opzij, maar ik kon corrigeren. Vervolgens kwam voor de snelle bocht 4 Vincent#30 voorbij waaien. Die had ik sinds de start niet meer gezien, haha!
Ik kon er net niet bij blijven en in de laatste bocht kwam Cliff#58 onder ons door, waarmee we op een ronde werden gezet. Nog een laatste sprint naar de lijn, wat Henk#47 ook nog probeerde. Gelukkig kwam hij 0,094 te kort, waarmee we op P15 werden afgevlagd.

Op zaterdag zou race 2 worden verreden. Net als in Frankrijk was de warm up nat, maar nu besloten we binnen te blijven. De weersvoorspelling voor de middag was droog en zonnig, dus in de warm up was alleen drama te behalen.
Om 14:00u ging het rode licht uit en kwamen we wederom netjes van de startplek weg. Bij de eerste bocht kon ik flink wat mensen voorbij remmen en sloot achter Rob#74 aan bocht 1 in, maar in de lange rechter erna kwam Henk#47 onder mij door. Bij het ingaan van bocht 1, remde ik Henk#47 voorbij, maar kwam niet helemaal lekker uit voor bocht 2. Ik kon Henk#47 echter voorblijven en ik kon de jacht op Rob#74 openen. In het stop&go gedeelte kon ik op mijn tandvlees bij blijven, maar in het vloeiende deel liep ik in. In ronde 3 haalde Rob#74 zijn voorganger, Niels#169, in en kwam hij pas echt op gang. Het tempo ging dusdanig omhoog dat ik moest lossen. Na een rondje of 3 kwam Rudmer#21 voorbij. Ok, kijken of ik met hem mee kan liften naar voren dan. Een ronde later konden we allebei Niels#169 voorbij. Rudmer#21 had al snel weer een klein gaatje geslagen en ik kon zien dat hij de groep voor hem aan het binnen hengelen was. Helaas bleef ik op dezelfde afstand van het groepje hangen en mijn enige hoop was dat er een geweldig gevecht zou losbarsten, wat de heren veel tijd zou kosten.
Helaas raakte mijn energie niveau ook aardig leeg, waardoor ik de groep, die nog wel flink in gevecht zat, moest laten lopen. Gelukkig zag ik op mijn pitbord wel dat het gat naar achteren toe ook steeds groter werd, dus ik besloot de race uit te rijden en niet verder te pushen. In mijn 13e ronde werd ik door Cliff#58 gelapt, net voor de chicane achterop. Bij het uitkomen kwam Danny#10 onder me door, die even klem kwam te zitten achter mij.
Die besloot mij te laten leven, wat hem wel een gaatje naar Cliff#58 opleverde. Uiteindelijk zou ik als 13e overall worden afgevlagd, met een snelste ronde van 1:35,5. Helaas ook in Oschersleben geen PR, maar het ritme wordt constanter en dat is heel wat waard.
Op 14 september rijden we weer op Assen en zullen dan weer gaan zien of de afstelling hier ook weer beter is geworden. We hebben er in ieder geval goed weer bij!

Op 26 en 27 juli reden we de races in Dijon. Na 3 trainingssessies op de 26e mochten we laat op de dag onze 1e race gaan rijden, onder de Franse zon.
Net als in 2018 was deze vrij warm en hebben we weer asfalt temperaturen van 56°C gemeten. Met een snelste ronde van 1:27,9 en een verbetering van 5 tiende t.o.v. de 1e kwalificatie, mochten we de races als 22e starten in een veld van 31 starters.

Om 16:55 gingen de rode lichten uit en was het weer “Banzai”. Ik kwam goed van mijn plek weg en richting de 1e bocht kwam ik achter Yme-Jan#112 terecht. Die ging echter heul vroeg van het gas, waardoor ik snel reagerend achter hem langs en onder hem door moest duiken. Vervolgens ingestuurd bleek er veel commotie rondom Kenny#13 die van binnen naar buiten dwars door het veld heen schoot. Later zou blijken dat hij een probleem had met zijn achterrem. Door de goede start, kwam ik achter Henk#47 terecht. (47?! Ja, 47, omdat ik de buitenland races met 471 heb gereden.)
Op het lange rechte stuk komen we met de R1 duidelijk vermogen te kort, maar in de 1e bochtige sector was ik aanzienlijk sneller. In de 2e ronde kon ik daar dan ook onder Henk#47 door komen, waardoor ik achter Rudmer#211 kwam te rijden. Echter op het rechte stuk kwam Henk#47 er weer langs. Met het insturen van de 1e bocht kon ik hem gelukkig buitenom weer voorbij steken en mijn sterke sector benutten. Na 4 bochten reed ik weer bij Rudmer#211 in zijn wiel. Na het rechte stuk zat er weer een gaatje tussen, maar dit kon ik wederom in de 1e sector dicht rijden, waardoor ik bij de hairpin een blockpass kon maken. Op 3/4 van het rechte stuk kwam Rudmer#211 weer voorbij, maar nu kon ik bij het aanremmen van de 1e bocht direct counteren, waardoor ik de 1e sector kon gebruiken om een buffer op te bouwen.

Hiermee werd ook de jacht geopend op Daniel#22, die een aardig stuk voor me reed. Na 3 ronden sloot ik aan, maar in de 1 na laatste bocht. Dus op het rechte stuk verloor ik weer wat (de 2010 R1 is minimaal 10km/u langzamer…). Wederom kon ik in mijn inmiddels favoriete sector de achterstand weer wegrijden. In de 1 na laatste bocht kon ik onder hem door duiken, maar uiteraard counterde ook Daniel#22 op het rechte stuk. Door het laatste stukje slipstream, kon ik ook hem er in de 1e bocht uitremmen en een buffer opbouwen in die inmiddels belangrijke 1e sector. Nu een straf tempo aanhouden en zien of we nog verder naar voren kunnen komen. In mijn laatste ronden zag ik in de verte Camiel#12 en Wim#126 in beeld komen. Dit was echter nog 12 seconden ver weg, dus dat gat kon ik nooit meer dicht rijden. Al met al wel van 22e naar de 10e positie geknokt, dus dat gaf een geweldig gevoel!

De 2e race zou op de 27e verreden worden, met een warm up van 10 minuten daarvoor. Toen we wakker werden, bleek het circuit nog nat te zijn van de regen gedurende de avond en nacht daarvoor. De baan droogde wel op, maar dat ging relatief langzaam. Kort voor de warm up besloten we toch naar buiten te gaan op regenbanden, omdat er een kans was dat er voor of tijdens de race ook regen zou vallen. Net nadat de pits open ging, stapte ik op de R1 om de baan op te gaan, wat puik werk was van het team!!! Die drie rondjes, outlap, vliegende ronde en inlap in de regen boden precies de mogelijkheid om de baan in het natte even aan te voelen.

Om 11:30u ging race 2 van start. Wederom kwam ik netjes weg. Naar de eerste bocht toe kon ik buitenom veel plaatsen pakken bij het aanremmen van de eerste bocht. Daarna bleek dat die paar rondjes in de warm up net even meer vertrouwen gaven dan diegenen die niet naar buiten waren geweest. In de 3e bocht probeerde ik bij Michiel#77 buitenom te gaan, maar dat ging niet. Op het rechte stuk kwam Camiel#12 op zijn BMW voorbij, maar bij het aanremmen kon ik counteren en kwam ik achter Kenny#13 te rijden. In de hairpin kwam Camiel#12 weer buitenom, maar naar de volgende bocht counterde ik bij hem wederom, deze keer ook buitenom. Vervolgens dook ik direct onder Kenny#13 door en kwam ik achter Kees#73 te rijden. Vervolgens kwam Kenny#13 op het rechte stuk weer voorbij, maar die kon ik vervolgens ook weer counteren bij het aanremmen naar bocht 1.
Vervolgens besloot ik ook direct onder Kees#73 door te duiken, waardoor ik sector 1 vrij baan had. Aan het eind van deze ronde kwam Jeroen#56 voorbij op zijn R1, terwijl hij naar mij zat te kijken. Ik dook in zijn slipstream, maar kon deze keer niet counteren in bocht 1. Vervolgens begon hij uit te lopen, maar in de laatste bocht had hij een moment, waardoor ik weer dichterbij kwam. Ineens kwam er nog een R1 voorbij, hevig schuddend op zijn regenbanden. Bij bocht 1 remde ik Jeroen#56 weer voorbij en had weer vrij baan. Al die tijd droogde de baan verder en verder op. Einde rechte stuk kwam de (deze keer niet schuddende) R1 weer voorbij, met meer vastberadenheid. Hij kon een strakker tempo blijven rijden, waardoor ik er niet bij kon blijven. Aan het eind van de ronde keek ik achterom, om te zien wat er achter me gebeurde en keek Camiel#12 recht aan…. Daar heb je hem ook weer, die komt er op het rechte stuk natuurlijk weer voorbij. Ik besloot een poging te doen om in de laatste bocht te verdedigen, maar dat haalde niks uit op het rechte stuk. Camiel had ondertussen ook door dat er voor bocht 1 vrij laat geremd kan worden, waardoor ik niet kon counteren. Camiel#12 kreeg de smaak te pakken en reed direct naar de R1 toe. Ik moest lossen en besloot een zo net mogelijk tempo aan te nemen, ook omdat mijn banden slechter en slechter werden door de droge baan. Vervolgens kwam Florian#103 voorbij, die ook haast had. F*ck…dat gaat wel erg rap zo…. Ik kon iets versnellen en kwam in een lekker ritme terecht. Totdat de regenachterband begon te protesteren onder de droge condities… Ik zag de R1 nog in de verte rijden, maar de banden werden zo slecht dat ik moest lossen. Uiteindelijk werd ik nog door Cliff#58 op een ronde gereden en viel de vlag op P13. Wederom een flinke inhaalrace, aangezien we ook deze race van P22 moesten starten.

Assen, 8 juni 2019

Zaterdag 8 juni komt in de boeken als de meest onvoorspelbare dag ooit. En dan met name in verhouding tot het weer. Er stond een straffe zuidwester (windkracht 5, windstoten van ca 90km/u) en de hele dag door waren er buien.
Over de trainingen kunnen we kort zijn;
Kwalificatie 1: Toen de sessie begon, was de baan nat. Met nog 6 minuten te gaan leek de baan droog genoeg voor slicks, Dus naar buiten voor een outlap, 1 vliegende ronde van 1:57, en daarna weer een inlap omdat het weer begon te regenen. Goed voor p12, dat dan weer wel…. en dat was ook gelijk het positieve aan deze dag.
De tweede kwalificatie was nog korter. De 1e 10 minuten zouden droog zijn, dus direct bij aanvang sessie naar buiten. Erg moeilijke omstandigheden en in mijn 1e vliegende ronde begon het ook direct weer te regenen, dus weer naar binnen. Aangezien we al een 1:57 hadden staan, had het geen nut om op regenbanden weer naar buiten te gaan, dus de rest van de sessie uitgezeten.

Om 17:00u zou onze race worden verreden, dus we hadden heel veel tijd om ons enorm druk te maken over de te kiezen banden. Bleef het droog, zou het regenen, wellicht een opdrogende baan?! Alles was mogelijk. De voorspelling bleek echter aardig te kloppen en een half uur voor de race stopte het met regenen en kon de baan opdrogen. Dus, slicks eronder laten en gaan met die banaa… euh, R1…
In de opwarmronde rijd Willem#96 voor me en die heeft het duidelijk niet goed onder de helm, want de spanning straalt er aan alle kanten vanaf.
Dit symboliseert ook perfect de dag, want met dit soort omstandigheden is racing helemaal een mindgame. Of toch tenminste voor het grootste gedeelte. Als de rode lichten uit gaan, kom ik fatsoenlijk van mijn plek.
Bij de Haarbocht zit ik aan de buitenkant, maar nog redelijk goed.
Helaas besluit ik naar binnen te sturen en kom klem achter Rintje#60, die helemaal van het gas af gaat. Richting de Ossebroeken kom ik er niet meer voorbij en ben veroordeeld tot volgen als hekkensluiter. Uit alle macht probeer ik aan te pikken, maar de achterkant is erg onstuimig tijdens het remmen. Uitkomen Ruskenhoek is het zaak om niet naar links te sturen, omdat je daar toch wel naar toe waait. Uitkomen Stekkenwal, richting de Bult is de voorkant levendig en word het al snel duidelijk dat we erg veel last van de wind hebben en het aan een ritme ontbreekt. Insturen Meeuwenmeer staat er ook weer een puist wind en bij het aanremmen voor de GT heeft de achterkant wederom weinig grip. In ronde 2 rem ik het achterwiel helemaal los en mis ik dan ook de Apex met een week.
De rest van de worsteling zal ik jullie besparen en “gelukkig” verlossen Cliff#58 en Danny#10 mijn lijden een ronde eerder…

Inmiddels hebben we e.e.a. geëvalueerd aan de motor en de afstelling en gaan we voor Dijon nog een keer testen op Assen, met een aantal aanpassingen aan de fiets, die ons weer meer vertrouwen moeten opleveren.

18 mei 2019, we zijn weer geland in “The Cathedral of Speed”. Na de positieve ontwikkelingen tijdens de natte omstandigheden van de vorige racedag, zijn we er op gebrand om nu met droog weer ook eens stappen te gaan maken. Eind april hebben we getest onder droge omstandigheden en dat was een positieve dag, maar hadden we nog wel wat nawerk aan. En dat is direct het doel voor deze 18e mei. Verder werken aan de afstelling, zodat we ons vertrouwd gaan voelen met de motor. Want zoals de meeste mede motorrijders weten is dat vertrouwen een hele grote factor om sneller te gaan rijden.

Om 09:00u mochten voor de eerste kwalificatie de baan op… Naast even goed wakker worden, dus ook gelijk aan de bak.
Ik kan in relatieve rust mijn ronden draaien, maar merk wel dat de fiets nog niet lekker wil. Vooral in de Strubbe en Duikersloot verlies ik veel tijd. Na 11 ronden te hebben gereden eindig ik op P20 met een 1:50,6. Het gevoel klopt dus wel, niet goed.

Om 11:05u volgt de tweede kwalificatie sessie. We besluiten een aanpassing aan de rijhoogte te doen en er gaat een verse Metzeler K1 slof in de achterbrug. De band alleen zou al een boost moeten geven, omdat we de 1e kwalificatie nog met een K2 hebben gereden, die natuurlijk wat harder is en daardoor iets minder grip heeft. Al snel merk ik aan de motor dat hij beter stuurt en dat de aanpassing aan de vering dus zijn werk heeft gedaan. Na 13 rondjes staat er een 49,0 op de klok, goed voor p18 in deze sessie, maar de gecombineerde tijden leveren p20 op de grid op.

De race staat gepland om 14:15u. We besluiten geen aanpassingen meer te doen aan de vering, omdat de motor voor nu goed aan voelt. Dit vertrouwen moeten we uit zien te bouwen, zodat ik me op mijzelf kan richten m.b.t. verbeteringen.
Als het rode licht aan gaat, gaat het ook vrij rap weer uit. Ik kom goed weg en pak op weg naar de Haarbocht 2 plekken. Bij het aanremmen kan ik er nog 3 winnen en ik draai uiteindelijk als 15e de Strubbe uit. Whoeaaaaa!!
Dat gaat goed zo! Nu aanpikken en vasthouden! Kenny#13 en Jeremy#20 rijden voor me. Jeremy#20 kan ik relatief eenvoudig voorbij steken als hij uitkomen Haarbocht buiten de baan komt. Vervolgens probeer ik bij Kenny#13 aan te pikken, maar komt Thorsten#38 onder me door. Dan maar bij hem aanhaken, maar al snel komt Jeremy#20 ook weer terug op nog zo’n bloedsnelle BMW… Als Frank#187 vervolgens ook nog eens onder me door komt, rijdt er een treintje BMW’s voor me waar ik helaas maar niet bij kan blijven. Net als in de training merk ik dat ik uitkomen Duikersloot nog altijd veel tijd verlies, iets waar ik me de komende tijd specifiek op ga richten.
In de 8e ronde maak ik een schakelfout in de Strubbe, waardoor Willem#96 zich voor de Ruskenhoek onder me door wurmt. Na het omgooien naar links, merk ik echter gelijk dat dat Willem#96 zijn zwakke punt nog is na zijn crash op 6 april, waardoor ik hem bij het insteken van de Stekkewal weer kan terugpakken. Dat voelt toch wel een beetje goed, dat er toch nog ergens gecounterd kan worden. De laatste 2 ronden probeer ik het hoofd koel te houden en uiteindelijk komen we dan als 18e onder de finishvlag door, met in de laatste ronde mijn snelste van 1:48,7

Dit resultaat geeft de burger moed, omdat het erop lijkt dat we nu het goede gevoel te pakken hebben. Zoals eerder gezegd gaan we ons nu richten op de lijnen, vooral in Duikersloot.

Onze volgende race is op 8 juni, wederom Assen, voordat de buitenlandse wedstrijden aan bod komen 🙂
Dank aan het team en onze sponsoren, zonder jullie waren we hier niet !

27 april 2019, koningsdag, Assen. “Life is racing, the rest is just waiting…”
En na ca. 5 maanden is het wachten voorbij. Nadat we de 1e wedstrijd op 6 april hebben overgeslagen, zodat we 21 april konden gaan testen, is het nu dan zover. We gaan weer racen. Het was een lange winter, waarin we veel hebben nagedacht over het moeilijke debuut seizoen in 2018. We hadden verwacht dat we in 2018 weer de nodige progressie zouden kunnen boeken, maar dat is helaas niet gelukt, althans… in rondetijden niet. Tijdens de winterperiode hebben we wat aanpassingen aan de R1 gedaan en 21 april leek het gevoel en het gedrag van de motor te zijn verbeterd. Aan de hand van die test kwamen nog wat verbeterpunten boven water, die we graag op 27 april hadden uitgeprobeerd onder droge omstandigheden. Daar bleken de weergoden hele andere ideeën over te hebben, want het was nat… heel erg nat..

De eerste kwalificatie stond gepland om 9:25u, maar die werd al een uur uitgesteld, doordat er olie op de baan lag. 1 ding was zeker, de baan was nat. Dus regenbanden monteren en vertrouwen zien te kweken. Vooral omdat ik na 2 jaar Metzeler regenbanden weer terug ben gegaan naar Bridgestones, omdat de Metzelers mij absoluut geen vertrouwen hebben kunnen bieden. Daar waar ik daarvoor ook met de Bridgestones 2:03 had kunnen rijden, kwam ik daar met de Metzelers in de verste verte niet bij in de buurt. Toen we eindelijk mochten, ging ik met aardig wat spanning in mijn lijf de baan op. Je wilt de boel toch ook heel houden op zo’n eerste dag… Na 7 ronden bleef er een 2:19 op de klok staan en was er dus duidelijk nog geen goed gevoel en daardoor ook geen vertrouwen.

De tweede kwalificatie stond om 12:13u op het programma. Om het gevoel te verbeteren zouden we een grote aanpassing aan de demping gaan doen. Aan het eind van de sessie zou blijken dat dit een positieve uitwerking had, maar dat er tussen mijn oren nog veel werk te verrichten was. Aan het einde van die sessie bleef ik namelijk op een 2:17,2 steken, terwijl Michel#40 op pole stond met een 1:58,9 en daarmee de enige rijder onder de 2:00 grens was. Boute prestatie, maar dat betekende wel dat ik maar liefst 18 seconden te langzaam rond ging…. pffffff. Dat is als een week in de race wereld. Maar goed, het vertrouwen groeide langzaam maar zeker wel.

Om 15:07u ging de race los. Dachten we een half uur voor de race nog dat we net tussen de buien door konden racen, hadden de weergoden wederom een verassing in petto. De hemelsluizen gingen open en de baan zou weer flink onder water komen te staan. Man, man, man..
Het team heeft echter puik werk geleverd en de motor stond ruim op tijd weer klaar op zijn regenrubbers. Nog even wat aanpassingen aan de vering doorgenomen en toen was het tijd om te vertrekken.
Toen het rode licht uit ging, kwam ik prima van mijn plek en leek wat plekken te kunnen winnen in de eerste bocht. Helaas zat Michiel#77 aan de binnenkant en die was heel voorzichtig, waardoor ik moest inhouden.
Vervolgens kwam Erwin#43 in de Ossebroeken buitenom voorbij, kwam daarbij bijna op mijn voorwiel zitten, en draaide ik als laatste de Strubbe in. Er reed een groepje van ca. 6 man voor me, maar ik moest al snel lossen, omdat de heren meer vertrouwen hadden als ik. En toen begon het grootste gevecht, die met mijn bovenkamer. Ik opende met een 2:26. In ronde 4 was dat al een 2:13,9. In de 8e ronde zakte dit naar de 2:10,1 om vervolgens de laatste 2 ronden laag in de 2:08 te rijden. In vergelijking met de 1e sessie een verbetering van 9 seconden in 3 sessies tijd. Met nog wat kleine aanpassingen aan de motor heb ik er vertrouwen in dat we weer richting die 2:03 kunnen zakken.
Het was mentaal gezien een zware dag, waarin ik een aantal barrières tussen de oren heb kunnen doorbreken. Nu op naar 18 mei, hopelijk met warm en zonnig weer!