13-10-2018, Assen

De laatste races van het ONK Supercup 1000 seizoen staan voor de deur. Na een wat onrustige nacht, maken we ons op zaterdagmorgen op voor de 1ste en enige kwalificatie van de dag. Omdat we het hele jaar al naar beter stuurgedrag aan het zoeken zijn, hebben we voor deze laatste dag besloten om een gok te wagen en de motor van Bridgestone sloffen te voorzien. De Bridgestone voorband is hoger dan de achterband, wat het stuurgedrag positief zou moeten beïnvloeden tov de Metzelers.

Om 10:44u staat de eerste en enige kwalificatie van de dag op de planning. We staan deze keer weer in de paddock, dus niet vanuit een pitbox de baan op. Zo’n eerste sessie van de dag is altijd wel even op gang komen, zo ook vandaag weer. Zoals het hele jaar doe ik mijn stinkende best, maar krijg de rondetijden niet onder de 1:50…. De motor voelt niet heel erg verkeerd aan, maar het omgooien op de snelle stukken blijft problematisch. Het lijkt soms wel of het stuur gewoon vast zit, terwijl ik met flink wat gewicht aan de stuurhelften hang…. Na 9 ronden is het drama weer voorbij en is de snelste tijd een 49,781… ver beneden peil…. Door een aanpassing aan de mapping bleef het blok ook erg doorduwen, wat ook niet bijdraagt aan betere tijden.
Dus… 1e ‘test’ sessie mislukt, op naar de volgende!

De 1e race staat gepland om 13:11u. Ik sta als allerlaatste op de grid, dus het resultaat kan alleen maar beter worden. Als het licht uit gaat kom ik redelijk van de plek, maar laat de koppeling iets te lang slippen. Bij de eerste bocht aangekomen kies ik de buitenkant, rem er iemand uit en probeer voor de Ossebroeken nog iemand voorbij te prikken.
Na de 1e ronde heb ik één positie verloren t.o.v. de startplek. Ik probeer uit alle macht aan te haken bij de groep voor me, als Kevin#17 voorbij komt. Dan maar bij hem aanhaken, maar ook dat wil niet. Op de snelle stukken bij de Ruskenhoek en Hogerheide naar de Ramshoek verliezen we zo veel tijd met het wisselen van richting, dat een strijd aangaan niet eens mogelijk is. Na de aanpassingen, stuurt de motor wel wat beter, maar een snelste tijd van 48,8 is nog altijd niet op ons eigen niveau. In ronde 6 komt Michiel#77 terugvallen door een foutje, misschien kunnen we die nog aanvallen dan. Een halve ronde later loopt hij alweer uit #%$!@!!!
In ronde 7 prikt hij Kevin#17 voorbij en stuurt vervolgens de pits in…
Als ik nog een foutje maak de Strubbe uit, komt Erwin#43 me nog voorbij, maar die kan ik al vrij snel weer counteren. Nog even gefocussed blijven en doorbijten nu.
Na ronde 10 is het leed voorbij en valt de finish vlag op P22, met een 48,8 in de 8e ronde.

Race 2 gaat om 16:41u van start. Ik kom wederom netjes weg en kan weer wat plekjes winnen.
De 1e ronde kom ik op p21 door, maar al snel komt Frank#187 voorbij op zijn BMW.
Ik probeer weer aan te pikken en zowaar lukt dat deze keer! Later blijkt dat het niet door mijn snelle rondetijden kwam, want die lagen gewoon weer in de 49ers… Maar goed, erbij blijven is erbij blijven. Ik probeer tijdens het aftikken van de ronden uit te vogelen waar ik sterker ben en besluit mijn aanval in de GT in te zetten, in de laatste ronde.
in ronde 8 maak ik een klein foutje, waardoor er een klein gaatje ontstaat naar Frank#187.
In ronde 9 maak ik uitkomen Strubbe een groffe fout. Ik raak het gas aan, de achterkant gaat glijden en ik ploeg door het gras de Veenslang op…. Weg drive, weg aansluiting, weg mogelijkheid om nog 1 plekje te winnen. Zo komen we wederom als 22e over de streep, met deze race een 48,9 als snelste ronde.

Het seizoen is voorbij, we hebben hem zonder schade afgesloten, tot zover het positieve deel…
We zullen de winter periode gaan gebruiken om onderhoud aan de vering te laten doen, een andere stuurdemper te monteren (dan de standaard versie die erop zit) en zorgen dat we zelf in vorm zijn voor 2019. Verder zullen we als team de zoektocht naar sponsoren moeten intensiveren, want racen in de OW-Cup is wel een stuk kostbaarder dan in de ZAC.
Hopelijk kunnen we de gestelde doelen van 2018 dan in 2019 verwezenlijken, want finishen in de top 15 moet absoluut haalbaar zijn!
Voor nu wens ik iedereen heel veel sterkte voor de winterperiode, we’ll meet again on track!

Assen, 31 augustus 2018

Na twee evenementen in het buitenland, zijn we inmiddels weer terug op het heilige asfalt van ons Asser TT-circuit. Deze keer zijn de Supercup klassen aan de beurt om op de vrijdag te racen. Na de nette resultaten en geboekte vooruitgang met de afstelling van de motor, kijken we erg uit naar de race op Assen om te zien hoeveel progressie we daadwerkelijk hebben geboekt.

Om 9:41u staat de vrije training op het programma. Doordat we op vrijdag rijden hebben we een extra trainingssessie. Hierin kunnen we mooi kijken of de afstelling die we het laatst op Oschersleben hebben gebruikt, ook bruikbaar is op Assen. Het is nog wel wat fris als we de baan op gaan, dus het is zaak om niet al te gek te beginnen. We draaien onze ronden, maar merken op dat de motor veel te zenuwachtig is op het gas. Dit geeft niet veel vertrouwen en de rondetijden blijven hangen op een 51,8 Einde sessie snel naar binnen, om de boel weer terug te bouwen.

Fotocredits: Ronald Woest

De eerste kwalificatie sessie is om 11:13u. Met een ander voortandwiel sturen we de baan op en direct is het verschil merkbaar. De motor reageert veel prettiger op het gas en loopt niet direct wijd. Dit geeft wat meer vertrouwen, maar ondanks dat komen we in rondetijden niet verder dan 49,3 Het rijden kost best veel energie en na kort overleg nemen we de afstelling nog eens onder de loep. Na een goede debrief doen we nog een aanpassing aan de achterkant, waarmee de motor beter moet zijn om te gooien.

Fotocredits: Gillian Photo

Wederom vol goede moed begint de tweede kwalificatie om 13:04u. Het gevoel lijkt wel weer iets beter en we draaien onze ronden. In ronde drie komt er echter een 49,1 voorbij op de laptimer, welke in de resterende 8 ronden niet meer verbeterd wordt. Hoe laat er ook geremd wordt, hoe hard er ook aan de motor wordt getrokken… we krijgen de fiets maar niet aan de praat… heel erg frustrerend, want vorig jaar reden we constante 47ers op de oude fiets….
Als ik binnen kom is de stemming in mineur. We beginnen langzaam maar zeker uit de ideeën te raken en dat ziet er uitzichtloos uit op dat moment.

Fotocredits: Ronald Woest

We herpakken ons echter en besluiten om de afstelling terug te zetten naar die van 19 mei van dit jaar. Toen hebben we in de race 47,1 kunnen rijden, dus dat moet er in zitten. En aangezien we ‘dead last’ staan op de grid, hebben we niks te verliezen…
Om 16:32u gaat de race van start. Ik kom redelijk weg als het licht uit gaat en kies het midden van de baan. Rem wat later en pak wat plaatsen in de Haarbocht. Ik probeer aan te vallen, maar merk al snel dat het pompen of verzuipen wordt. We komen met een groepje bij elkaar met Kevin#17, Michel#40 en Gerben#15. Michel#40 komt in de 3e ronde voorbij en worstelt zich Kevin#17 en Gerben#15 voorbij. In de 4e ronde plaats ik een aanval op Kevin#17 in de Haarbocht en steek hem voorbij. Voor de Ruskenhoek komt hij er alweer voorbij. Een ronde lang zoek ik naar een gaatje om er weer voorbij te komen, maar het tempo ligt ook relatief hoog, dus aanhaken is misschien beter om later in de race nog een aanval te kunnen plaatsen.
Een ronde later komen we met z’n 4e in een treintje op de Bult aangeremd en schakel ik net als altijd terug…. maar nu komt de R1 ineens tussen de versnellingen in… $#%@*!
Omdat alle vorm van motorrem weg is waai ik al remmend wijd uit en kom zelfs even naast de baan waar ik de R1 weer in zijn versnelling krijg… Dit geintje kost me de aansluiting met het groepje en het gaatje dicht rijden zit er niet meer in. Hoe hard ik ook probeer, de R1 zuigt de krachten op. De laatste paar ronden wil het niet meer, fysiek en mentaal niet. We worden net niet gelapt en met een snelste ronde van 48,2 worden we afgevlagd als 17e.

Fotocredits: Ronald Woest

We hebben wederom huiswerk te doen en gaan alle afstellingen die we hebben nu eens naast elkaar leggen, om een idee te vormen over de richting die we op moeten.
Helaas zijn we 4 oktober niet van de partij op Zolder, maar 13 oktober hopen we het seizoen toch nog een positieve wending te kunnen geven. See you there!

16-8-2018, Oschersleben

Na een lange rit op 15 augustus, worden we de 16e wakker in de paddock van Motorsport Arena Oschersleben. Op 16 augustus staan er 3 trainingen en een wedstrijd op het programma en op de 17e hebben we een warm-up en een tweede wedstrijd te rijden.

Om 9:10 begint de vrije training, onze eerste meters op het circuit van Oschersleben. Ter voorbereiding hebben we heel vaak de onboard beelden van Niccolò Canepa bekeken, een coureur uit het WK Endurance, die 1:28ers eruit perst.
Afijn, lijnen en enkele versnellingen kunnen we enigszins afkijken, maar zelf rijden is toch altijd weer compleet anders. We gaan in de drukte de baan op, zodat we hier en daar wat bij de andere rijders kunnen afkijken. Bij het uitproberen van de juiste versnellingen schieten we in de tweede bocht naast de baan en door het gras. Niks bijzonders aan de hand, gewoon verkeerde versnelling en we tikken onze rondjes verder af en komen enigszins op tempo, met een snelste tijd van 1;39,7, wat goed genoeg is voor een 24e positie in een gecombineerd Supercup/Procup veld van 36 rijders. Dat er gas bij moet is duidelijk, aangezien het gat naar de nummer 1 net iets meer dan 10 seconden is. Maar goed, eerste 10 ronden op een nieuw circuit, met een gebruikte achterband moeten we ook geen vuurwerk van verwachten.

11:00 begint onze eerste (ingekorte) kwalificatie sessie. We gaan wederom met de gebruikte band de baan op en tussen de rest van de rijders. Ook deze sessie staat in het teken van de baan verder leren kennen. De versnellingen zitten er inmiddels in en we kunnen het tempo weer wat verder proberen te verbeteren. Al heb je daar niet al te veel tijd voor in 10 minuten.
We weten onze tijd echter met een seconde te verbeteren, naar een 1:38,136 Helaas weet de rest zijn tijden ook te verbeteren, waardoor we naar P26 zakken. Het gat naar de top 20 is echter maar 3 tienden en die verbetering zit er zeker nog in.

Op naar Q2, die om 12:55u op het programma staat. Verse achterband onder de R1 en knallen deze sessie. Omdat we met 36 man op de baan rijden, is het nog best wel eens druk op de baan en is het dus zaak om jezelf niet klem te rijden op langzamere deelnemers. Er zijn een aantal ronden, waarin er geen verkeer is, maar zo nu en dan moet je toch is iemand voorbij.
Ondanks de drukte maken we wederom een stap in de rondetijd en zakken naar de 1:37,2 wat helaas geen plekje winst oplevert op de grid. Inmiddels is het muntje m.b.t. de baan wel aan het vallen en weten we waar nog meer snelheid te halen valt. Het gat naar de nummer 1 valt nu binnen de 10 seconden en t/m de nummer 18 scheelt het iets meer dan 1 seconde. Nou is het altijd het geval dat we in de race nog een tandje harder gaan, maar zoals vaker dit jaar staan we na de kwalificatie gewoon te ver naar achteren en nu ook weer volle bak tussen de Procuppers. Maar goed, een goede start en felle eerste ronde kan veel opleveren.

Race 1, aanvang 17:10u, over 15 minuten+1 ronde. We gaan met z’n allen de baan op om de opwarmronde te doen en komen aan op de grid. Als iedereen staat, gebeurt er nog weinig, totdat Rinze#6 nog voorbij komt stomen naar de 3e startplek. Als hij staat gaan de rode lichten aan, zwellen de toeren aan en gaat het geweld los als de lichten uit gaan. Ik kom goed van mijn plek en kan wat plaatsen goed maken richting de eerste bocht, waar ik de linkerkant kies. In de opvolgende rechterbocht is het dringen geblazen, maar iedereen komt er zonder kleerscheuren doorheen en de sprint naar de linker hairpin gaat los. waar we niks winnen, maar ook niets verliezen. Ik kom achter Ludger#62 te rijden, waar ik aan probeer te haken. Hij gaat echter iets harder en ik zie voor me een groepje ontstaan, met Ludger#62 als laatste man. Uit alle macht probeer ik dichterbij te komen, maar het lijkt wel of de motor niet wil. In ronde 4 zie ik Rob#74 stilvallen, uitkomen bocht 3, de linker hairpin. Het groepje met Ludger#62 aan de staart rijdt nog steeds iets voor me. Ik krijg met geen mogelijkheid het gat dicht gereden, hoe hard ik ook probeer. In ronde 8 komt Rob#74 plotseling weer voorbij… huh…. toch niet uitgevallen?! Ik besluit om aan te pikken en zo mee te rijden naar het groepje voor ons, maar Rob#74 rijdt lijnen die ik niet te pakken krijg. Hierdoor komt hij harder de bochten uit. Hij rijdt het gat naar Ludger#62 dicht en komt er in ronde 9 zelfs voorbij. Ik raak steeds vermoeider en begin in de chicane achterop het circuit fouten te maken. Het omgooien van de motor kost veel energie en gaat daardoor steeds trager, waardoor ik niet dichterbij kan komen. In ronde 11 van 12 valt het doek, nadat we op een ronde zijn gezet door Nigel#1. Gestreden voor wat we waard zijn, hebben we overall p23 binnen gehaald met een snelste tijd van 1:36,394 wat betekent dat er weer bijna een seconde van de tijd af is.

De volgende dag staat om 10:20 de warm up sessie op het programma. Deze gaan we met de gebruikte band van de dag ervoor rijden, omdat hier toch niks valt te winnen. Tevens hebben we met de ervaring van race 1 een aanpassing aan de vering gedaan, waardoor de motor makkelijker moet gaan sturen. We gaan de baan op…. en na 2 vliegende ronden er alweer af….. what the **** is dat dan voor sessie… dat was net genoeg om te voelen dat de vering beter werkt… Naderhand blijkt dat de OW Cup sessies zijn ingekort, om wat voor rede dan ook… rij je dan heel Duitsland voor door….

Race 2 start om 13:29u en gaat over 20 minuten+1 ronde. Gelukkig stuurt de motor beter, want 5 minuten is best lang als je moe wordt, whaha! Als het rode licht uit gaat, kom ik wederom goed van de plek, maar als ik de koppeling loslaat bleek deze nog te slippen. Doordat ik de koppeling helemaal loslaat komt het voorwiel omhoog en zijn we alle drive kwijt naar de eerste bocht. Gloeiende, gloeiende! Dat hadden we nou net niet nodig… Ik kies wederom de linkerkant voor bocht 1 en pak wat plaatsen, maar minder als in race 1. In de rechterbocht is het onmogelijk inhalen langs de buitenkant. We komen er echter wel goed uit, waardoor we in bocht 3, jawel, de linker hairpin,  wel kunnen aanvallen. We rijden rechts van het midden en insturen naar de apex gaat niet, omdat het aan de binnenkant nogal druk is. Dan maar buitenom en ik weet 2 man te verschalken. Whaaaa, nu is de beer los en we gaan banzai! De volgende snelle drie linkerbochten is inhalen moeilijk, maar na de eerste ronde hebben we al 4 plaatsen goedgemaakt. in ronde 2 is Dirk#171 aan de beurt. Dat gaat lekker zo. Voor hem rijdt Ludger#62. We duiken de drie dubbele linker in en hij houdt in voor de rijder voor hem. maar daar heb ik geen tijd voor, dus in de laatste linker voor de opvolgende rechter rijdt ik hem buitenom voorbij. Drie bochten later vlammen we ook Jan#32 op zijn Ducati voorbij in de snelle rechts/links chicane. Dan begint de jacht op Kees#71 en zijn ZX-10R, die er een ronde later ook aan moet geloven. Volgende slachtoffer is Paul#11, waarnaar ik het gaatje dicht rijd in 3 ronden tijd. Voor hem rijdt Eric#116 die ik een ronde later voorbij steek. Voor Eric#116 rijdt Douwe#99, waar ik ook op inloop. Na enkele ronde hebben we een gat van 3 seconden overbrugt en kan het schaakspel met Douwe#99 beginnen. De BMW van Douwe#99 loopt echt belachelijk hard, maar in de bochten zijn we veel sneller. Als we de 1 na laatste bocht in sturen, krijgen we blauwe vlaggen en Douwe#99 gaat opkomen rechte stuk rechtop zitten, kijkt achterom…, ziet mij rijden, draait zich weer om en het gas open en blijft me dan alsnog voor…. ik zit hem de resterende ronden op zijn achterwiel in de bochten, maar kom er #%&!!! niet voorbij. in ronde 13 komt Michel#40 ons weer voorbij, terwijl we hem in het eerste deel van de race te pakken hadden. In dezelfde ronde komt hij op zijn BMW wel aan Douwe#99 voorbij… We proberen nog 2 ronden, maar helaas valt de finishvlag, op een 20e plek overall rijdende.

Met de rondetijd wederom aangescherpt met een seconde(!) naar 1:35,190 mogen we tevreden zijn met de progressie die we hebben geboekt, want we zijn van een 1:39,7 in de eerste sessie naar een 1:35,1 gezakt. De 2e race was een hele mooie, met veel inhaal acties en een strak tempo. Inmiddels staat de volgende race op het TT-circuit alweer voor de deur te trappelen en hebben we een vergelijk met de eerder verreden wedstrijden in het seizoen. De verwachting is dat we hier de afstand naar de top 15 inmiddels hebben weten te verkleinen. Het weer zal iets minder warm zijn dan de afgelopen maanden, maar we hebben er enorm veel zin in! See you there peepz!!!

Dijon, 26 juli 2018

De 25e juli afgereisd naar een bloedheet Dijon. Heel Europa zweet uit zijn panty en wij motorsport hobbyisten reizen naar het warme Frankrijk af om eens een lekker potje te gaan racen bij tropische temperaturen. Toen wisten we het nog niet zeker, maar het zou in Nederland nog warmer worden…. Dijon staat op de kalender. Een circuit waar ik vorig jaar voor het eerst ben geweest en toen al zag dat het een prachtige baan is. Tot de 26e had ik er echter slechts 1 rondje gefietst…
Nadat het kampement is opgezet, begint het ontspannen. Vanwege de warmte duurt het lang voordat je ook maar aan een slaapzak durft te denken, maar uiteindelijk durven we het toch aan en proberen de slaap te vatten. De volgende ochtend is de rest van het team ook aangekomen en begint het hele ritueel. Eerst even ontbijten, dan een briefing en 09:00u de eerste training, dus in pak (op dat moment nog net te doen) naar de briefing en daarna de motor op.

Afijn, 09:00u begint dan de vrije training. We staan op de paddock, dus we vertrekken op een x-tijd richting de pitstraat. Hier aangekomen kunnen we onder het groene licht door de baan op sturen. Uitkomen pits komen we op het einde van het lange rechte stuk, waar de toppers snelheden van 300km/u halen. FF goed uit je doppen kijken dus, als je de baan op rijdt!!!!
We komen per toeval achter Camiel#112 de baan op en in het verleden waren we aardig aan elkaar gewaagd, maar op dit moment gaat Camiel#112 er als een raket vandoor op zijn BMW.
Ik probeer te volgen, maar constateer dat het me toch nog wel wat aan vertrouwen in de motor scheelt om er achter aan te blèren. De motor voelt ‘wel ok’ aan en ik draai mijn rondjes.
We rijden in 11 ronden een snelste tijd van 1:29,2 (met een gebruikte, hardere achterband) goed voor een 16e tijd in de gecombineerde Supercup/Procup klassering.

Om 11:20 begint Q1. We besluiten de hardere band nog 1 sessie te gebruiken omdat we net onze eerste 11 ronden op het circuit hebben gereden in de voorgaande sessie en we op dit punt nog geen verse achterband willen steken. Tevens nog geen aanpassingen aan de motor gedaan, eerst de baan door krijgen (lees: de juiste rempunten, lijnen en versnellingen vinden).
Het eerste deel gaat best aardig, de eerste rechter, heuvel af, gevolgd door de linker heuvel op en de opvolgende rechter de heuvel over. Dan duiken we heuvel af een linkse bocht in om hard naar de hairpin te accelereren, die vervolgens weer steil heuvel op wegdraait. Hier probeer ik iedere ronde eerder op het gas te gaan, tot het moment dat de achterkant weg stapt. We weten onze tijd te verbeteren naar een 1:28,9, maar zakken hiermee verder weg in de klassering (nu P18 overall), omdat de rest een grotere stap voorwaarts maakt.

Q2 begint om 15:10u en we besluiten aan de achterkant van de motor een kleine aanpassing te doen en de zachtere band wordt gemonteerd i.v.m. de steeds hoger wordende temperaturen. De asfalt temperatuur ligt op ca 55 °C, wat voor Nederlanders toch wel een erg imponerende waarde is die normaal +/-40 °C gewend zijn als maximum. Zodra we de baan op rijden en de eerste bochten hebben gehad voelt de motor al beter aan. Bij het accelereren hebben we meer grip, wat betekent dat je harder een bocht uit komt. Verder stuurt de motor ook beter in de bochten die heuvel af gaan, wat resulteert in een hogere bochtensnelheid en strakker stuurwerk. Ik probeer het tempo naar beneden te brengen, maar in de 4e ronde komt de rode vlag tevoorschijn… chips…. daar gaat onze verbetering van kwalificatietijd en positie…
Er blijkt een blok te zijn geploft op het rechte stuk en vervolgens is er iemand overheen gereden die dit met bodemonderzoek heeft afgerond. Al met al mogen we starten vanaf p19, als 1e op rij 7… Ik mag blij zijn als ik de kop van het veld nog net kan zien, zeg maar. Pffff, balen zeg. We komen het hele jaar al niet lekker uit de kwalificaties. Hadden we het nu mooi met een verse band gepland, zit het alsnog even tegen. Maar jah, de band is wel nog frisser voor de wedstrijd, die om 17:10 op het programma staat.

Race 1, 17:10u.
Na een lange, warme dag is het dan zover. Het moment waar altijd naartoe gewerkt wordt, het moment wanneer de punten worden verdeeld. Op de grid aan gekomen, kijk ik snel achterom of iedereen staat. Omdat de R1 erg snel in temperatuur stijgt besluit ik hem even uit te zetten. Zodra de rode vlag voor het veld dreigt te verdwijnen, start ik de motor weer en maak me klaar voor de start. Rode licht aan…… en uit! Gasssssss, ik kom netjes van mijn plek weg. Uiteraard komen er wat BMW’s om de oren, maar in de eerste bocht pak ik wat plaatsen terug. Ik weet zelfs Yme-Jan#112 voorbij te prikken en rijdt dan achter Kenny#13. De 2e ronde schiet Kenny#13 naast de baan en rijdt ik achter Wim#26 uit de ProCup. Als we het rechte stuk over denderen komt Yme-Jan#112 uit de slipstream, maar ik probeer in de eerste bocht te counteren. Ik rem duidelijk iets later dan Yme-Jan#112, maar weet hem niet voorbij te komen.
Dan maar aanpikken en proberen mee naar voren te komen, maar die vlieger gaat niet op en Yme-Jan#112 verdwijnt met Wim#26 samen aan de horizon. Gedurende de ronden merk ik op dat het onder mijn voeten toch wel een soort van heet begint te worden… de stepjes worden gewoon ook warm, zo heet is alles. De watertemperatuur blijft stabiel op 98 °C, maar is niet optimaal. In ronde 9 komt er een BMW uit de slipstream op het rechte stuk, maar ik weet aan de buitenkant later te remmen en stuur voor Robin#117 de eerste bocht weer in. De resterende ronden zit hij me op het achterwiel, maar weet hem toch nog achter me te houden. Tot aan de laatste @#$*@ meters!!!! Robin#117 komt heel slim over me heen uit de slipstream en pakt net P12 overall van me over…. als we de eerste bocht door rijden heb ik pas door dat we gefinished zijn, whahaha! #%$&@!!! Later komt het besef dat we in de Supercup klassering gewoon in de top 10 zijn gefinished met een snelste ronde van 1:27,271! Dat is dan wel weer gaaf om de dag mee af te sluiten 😀

De volgende ochtend om 10:00u staat de warm up op de planning. Na een goede nachtrust, stappen we weer met frisse moed op de R1. Gebruikte band van race 1 erop en verder wakker worden maar. Als we in de pits aankomen, blijkt het hele veld al op de baan te zijn. Het gaat best lekker en in mijn 3e ronde laat ik de veel snellere Danny#10  voorbij komen, bij het uitkomen van de rechtse hairpin. Ik hoop nog wat af te kunnen kijken, maar wat gaat de top van de Supercup1000 toch loeihard zeg. Als ik de één na laatste bocht uit kom, zie ik dat Danny#10 een andere “achterblijver” buitenom inhaalt voor de laatste bocht. Als ik die bocht uit kom, zit ik diezelfde “achterblijver” op zijn achterwiel en het blijkt een 250cc tweetakt te zijn…… What the f**** doet die dan op de baan joh? Ik rijd hem voorbij op het rechte stuk, om vervolgens te zien dat de beste man een zwarte vlag krijgt van de organisatie. Dit is tevens in mijn laatste ronde en in 4 ronden tijd heb ik een 27,695 geklokt. Dat zit dan alweer dicht bij het tempo van race 1.

Om 13:30u staat race 2 op het programma. Ook nu is het weer bloed- en bloedheet, met asfalt temperaturen van 50+°C. Als iedereen staat, gaat het rode licht aan…… uit en we zijn wederom weg. De start is beter als in race 1 en ik kies wederom de buitenkant voor de eerste bocht, waar ik een aantal posities weet te winnen. Aan het einde van de eerste ronde heb ik 6 posities winst gemaakt. Ik kom achter Kenny#13 en Wim#26 te rijden en wil absoluut bij ze aanpikken. Aan het einde van ronde 2 gaat Wouter#33 in de laatste bocht onderuit. Zo te zien doordat de achterkant onder hem vandaan spinde. ik probeer uit alle macht bij Kenny#13 en Wim#26 te blijven, maar we komen met de 2010 R1 (met standaard blok) toch duidelijk vermogen te kort op het lange rechte stuk. Dit kan ik in de bochten enigszins goed maken, maar dat vergt veel energie. In de 4e ronde gaat Wim#26 wat wijd in de eerste bocht en ik zie een gaatje waar ik in duik. Op dat zelfde moment komt Wim#26 weer terug naar binnen en zie ik al dat dat niet gaat passen met z’n 2en… contact is niet meer te vermijden, maar gelukkig zet Wim#26 zijn motor even rechtop, zodat we niet allebei over de grond liggen. Aan het eind van de ronde krijgen we een rode vlag, omdat de BMW van Wouter#33 op een spannend punt in de grindbak ligt.

Om 13:52 wordt de race hervat en kom ik wederom goed van mijn plek. Ik kom achter Robin#117 te rijden, maar kan niet aanhaken. Mijn tempo is minder als voor de onderbreking en ik maak een aantal foutjes. In de 3e ronde komt Edwin#5 voorbij op zijn fireblade en ik maak nog wat foutjes, waardoor ik de aansluiting verlies. De temperatuur in het dashboard staat op 100 à 101°C en de voeten beginnen ook weer te tintelen door de warmte. Na 7 ronden is het gebeurd en valt de finish vlag. Wederom een top 10 finish met een snelste ronde van 1:26,241
Daar mogen we eigenlijk niet over klagen voor een eerste keer op een nieuw circuit, met een motor waar we pas 5 races op gereden hebben. Mijn persoonlijke doelstelling om de top van de ProCup voor te blijven heb ik helaas niet behaald, maar het besef komt dat dat op dit moment gewoon nog te hoog gegrepen is. Zoals gezegd rijden we op een andere motor als vorig jaar en het vertrouwen in de motor moet toch nog groeien. We boeken iedere race progressie met de afstelling en het rijden en dat is op dit moment het belangrijkste. De rest komt vanzelf wel.

Inmiddels staan de races op het circuit van Oschersleben ook voor de deur, wederom een nieuw circuit voor ons. We kijken er erg naar uit, want ook deze baan ziet er op youtube heel gaaf uit 🙂

Natuurlijk wel weer dank aan de sponsoren die ons ondersteunen in ons avontuur:
Motorcentrum Almere
Frits Fruijt Autoschade
Stickerloods
Motodecal
Flevohost

Assen, 19 mei 2018

Vrijdagavond zijn we weer aangekomen en dit keer hadden we twee party tenten bij ons.
Onze blauwe tent, die al aan zijn 8ste seizoen trouwe dienst bezig is en een tent die we van Motorcentrum Almere tot onze beschikking hebben. Na een paar uur stond alles en zijn we op een stoel neergeploft. Nog even wat drinken en in de GPS laptimer gekeken en vervolgens snel gaan slapen.

Fotocredits: Lourens van Urk

Om 10:23u staat de eerste kwalificatie training op het programma voor onze klasse. Na de testdag van 15 mei hebben we een goede richting gevonden voor een basisafstelling en een goed gevoel met de motor. De eerste training staat dan ook in het teken van dit goede gevoel uitbouwen en nette rondetijden te noteren. Ik kom in de vrije ruimte terecht op de baan en kan in een ritme komen. De 3e doorkomst noteren we een 49,9, om vervolgens 3 50ers op de klok te zetten. Uiteindelijk noteren we in de 1 na laatste ronde een 48,8, wat als een bevrijding voelt.
Vooral ook, omdat we op een band rijden, die een race en twee trainingssessies voor zijn kiezen heeft gehad.

Fotocredits: Lourens van Urk

Om 12:41 begint de tweede kwalificatie. Voor deze sessie doen we een kleine aanpassing aan de motor om hem stabieler te krijgen bij het aanremmen van de bochten. Inmiddels heb ik de juiste versnelling ook in mijn hoofd zitten en als we de baan op rijden, komen we achter Michiel#77 en de enige echte Rintje Ritsma#60. Dit kon wel eens een mooi sleepje zijn 🙂
De eerste ronden noteren we direct een 49,2 en een 49,4 op de klok, maar ik merk vreemd genoeg dat ik inloop op beide heren. En dat kost eigenlijk alleen maar tijd. In de derde ronde besluit ik een gaatje te laten vallen, om zo weer ruimte te krijgen voor snellere rondetijden.
De ronde erna noteren we een 49,0 op de klok, maar de achterband begint te veel grip te verliezen. Ik heb nog wat tankslappers bij het uitkomen van de Strubbe ( bocht 5 ) en op een gegeven moment hangt er een gele vlag in de Ruskenhoek (bocht 6). Tot slot begint ook mijn benzine lampje te branden en na 2 ronden doorrijden besluit ik de pits maar eens op te zoeken.
Toch weer gekwalificeerd als laatste met de 48,8 van de ochtend sessie. Duidelijk dat hier de strategie op aangepast moet worden.

Fotocredits: Lourens van Urk

Om 15:51 gaat het licht in de pitstraat op groen en rijden we onze opwarm ronde voor de race.
Op de grid aangekomen twijfel ik even of ik op p23 of p24 moet staan, omdat de rijder op p23 niet aanwezig is. Na kort “overleg” (handgebaren met de marshalls) wordt het p24 in het midden. Het ligt gaat vrij snel aan en ook eigenlijk best snel uit. Ik kom goed weg, maar maak wel een wheelie, wat tijd kost. Met 23 man stormen we op de Haarbocht af en ik kies de buitenkant. Hierdoor kan ik aardig om het gedrang aan de binnenkant heen sturen. Bij de Ossebroeken aangekomen flitst er vrij krap een BMW voorbij, zo snel dat ik niet eens kan zien wie het is… Michel#40 komt me op zijn nieuwe BMW voorbij, maar kan ik vrij snel weer voorbij komen. Vervolgens komt Michiel#77 me voorbij steken en ook Ritsma#60 heeft haast.
Ik kan aanpikken en er ontstaat een gevecht met Michiel#77 om het wiel van Ritsma#60.
Het tempo zit er goed in en in ronde 4 zie ik een 47,5 op de laptimer staan. YIIIIHAAAAAAA!!!!
De nieuwe Metzeler K1 op het achterwiel biedt de grip die ik vanmorgen niet had.
Na een aantal keren van plek wisselen met Michiel#77 komt hij nog eens voorbij en besluit ik even te volgen. Met Ritsma#60 als gangmaker, lopen we in op een groepje voor ons, waaruit uiteindelijke Yme-Jan#112 als een baksteen doorheen zakt… helaas kom ik hem niet snel genoeg voorbij en verlies de aansluiting met het groepje voor me. Iets later zie ik nog wel dat Michiel#77 uit valt, met een technisch probleem.
Na een paar ronden ‘alleen’ te hebben gereden komt Kenny#13 langszij op zijn BMW. Ik counter dezelfde ronde, maar Kenny#13 komt weer terug. Vanaf dat moment gaan de rondetijden weer met een halve seconde naar beneden, maar ik ben bij het uitkomen van de Ramshoek veel sneller dan Kenny#13. Ik besluit een aanval te plannen in de laatste ronde en kan dit 2 à 3 ronden ‘oefenen’ terwijl ik achter Kenny#13 rijdt. De laatste ronde begint en mijn missie is om in zijn wiel te blijven. In de Strubbe maak ik een klein foutje, waardoor ik wat terrein verlies, maar in de Ruskenhoek, Stekkenwal en de Bult kan ik weer naar het achterwiel komen.
Vervolgens kan de planning uitgevoerd worden, uitkomen Ramshoek heb ik veel meer snelheid en rijdt hem voorbij richting de GT. Hier parkeer ik voor mijn gevoel, maar kom er goed uit, totdat het voorwiel omhoog komt. Ik verwacht Kenny#13 onder me door, maar pak toch de 14e stek in de uitslag met een snelste ronde van 1:47,123 in de laatste ronde!

Fotocredits: Lourens van Urk

Wat een geweldig resultaat na de moeizame eerste 2 wedstrijden! Ik ben trots op het hele team, dat we in 5 dagen tijd de motor goed hebben gekregen, zodat we op onze werkelijke snelheid mee kunnen strijden in de snelste klasse van Nederland. Het is nu aan mij om de rijtechniek te verbeteren en de rondetijden verder te laten zakken richting de 45ers. Maar dat gaat ons ongetwijfeld lukken! Op naar 16 juni voor race 4 in Supercup 1000 😀

Natuurlijk ook weer dank aan de sponsoren die ons ondersteunen:
Motorcentrum Almere
Motodecal
Stickerloods
Flevohost

Assen 28-4-2018 NK Supercup 1000

Twee weken na ons debuut en we zijn weer terug op de Drentse hei. Afgelopen weken hebben we een aantal aanpassingen aan de motor doorgevoerd om de fiets beter te laten sturen.
Vol goede moed zijn we naar Assen afgereisd om de aanpassingen uit te proberen.
Deze dag staan we in pitbox 20, omdat Frank#555 heeft besloten de dag te laten schieten ivm het wisselende weer.

Fotocredits: Lourens van Urk

Om 10:06 staat de eerste kwalificatie op het programma, als laatste van de 4 groepen die vandaag rijden. Vol goede moed gaan we de nog koude baan op. De eerste vliegende ronde is een 52,3. Dat kan sneller. Als ik de ronde erna uit de Ramshoek kom vlammen, knijp ik in de rem, maar komt de achterkant los. Ik laat de rem los, krijg een zwabber omdat het achterwiel en het voorwiel niet in lijn zijn, om vervolgens nog een keer de rem in te knijpen. Wederom komt het achterwiel los (een halve meter voor m’n gevoel) en ik kan alleen nog maar de grindbak inschieten… Volle bak vlieg ik op de muur af, maar sta nog vrij ruim hiervoor stil door twee keer vol de achterrem in te trappen. Via het ontsnappingspadje rij ik terug richting asfalt.
Na al die jaren racen ben ik niet snel van m’n stuk, maar dit was wel ff een “wow” moment.. Ik vervolg de training, kom nog een keer binnen voor een aanpassing aan de achtervering en eindig met een 50,2 de training. Weer niet in de 48ers….

Fotocredits: Lourens van Urk

11:56u gaat de tweede kwalificatie van start. Met nog wat aanpassingen aan de achterkant gaan we weer met frisse moed de baan op. De motor stuurt wel wat makkelijker, maar ik kom wederom niet onder de 50ers te rijden. Met een snelste tijd van 50,2 zijn we weer hekkensluiter en staan we net als race 1 achteraan op de grid. Wederom blijkt dat we heel veel testtijd missen op de nieuwe motor. Er zit zeker heel veel meer potentie in, maar met de huidige afstelling krijgen we dat er niet uit. Waar we met de 2007 R1 makkelijk 48ers konden draaien, lopen we nu tegen een muur aan. Stof tot nadenken dus…

Fotocredits: Lourens van Urk

Om 16:27u gaat de Supercup 1000 van start over 12 ronden ( hebben we een type 3 dag, rijden we nog minder ronden vanwege geluid… ). Ik kom goed van de plek en kan wat plaatsen pakken naar de eerste bocht. Ik kom wederom met Michel#40 in gevecht, maar na een aantal ronden schiet hij wederom rechtdoor in de Haarbocht. Na een aantal rondjes komt hij terug, om daarna definitief in de GT uit te vallen. Voor me zie ik Erwin#43 rijden. Langzaam maar zeker loopt ik beetje bij beetje op hem in. Van de 12 ronden zijn er 3 in de 50ers, één 55er in de openingsronde en de rest allemaal 49ers. Naar het einde toe wordt de concentratie echter wat minder en ik maak in de Strubbe een stuurfout, rijd de stepjes aan de grond en zie Erwin#43 verdwijnen aan de horizon. Ik maak nog een paar fouten en ben dan helemaal de aansluiting kwijt. Als 21e gestart en als 19e gefinished. We zitten momenteel in de hoek waar de klappen vallen, omdat we nog zoekende zijn met de afstelling. Hierdoor halen we niet de limiettijden, die we anders makkelijk hadden gehaald.

Fotocredits: Lourens van Urk

Voor de volgende race op 19 mei zullen we weer naar een aantal aanpassingen op zoek gaan, om zo het stuurgedrag van de motor positief te beïnvloeden. We zitten wel in de goede richting, maar er moeten duidelijk nog wat stappen gemaakt worden, zodat we ruim onder de 50ers kunnen gaan rijden. Het prettige is dat er wel een hoop ideeën zijn voor aanpassingen, dus nu alleen een kwestie van de juiste keuzes maken! Op naar de 19 mei!

Verder natuurlijk dank aan de sponsoren die ons ondersteunen:
Motorcentrum Almere
Motodecal
Stickerloods
Flevohost

Assen 14-4-2018

Na een kleine week zijn we weer terug op het heilige asfalt van het TT-circuit. We komen vrijdag avond aan in de paddock en gaan op zoek naar een plekje waar we ook eenvoudig stroom hebben. Dat het een stuk drukker is als bij de ZAC wisten we al wel, maar wat heet. We staan onderhand op de Veenslang met ons kampement… Omdat we vrij laat zijn aangekomen, doen we het inschrijven en keuren op de 14e in de ochtend.
Na een praatje in pitbox 20 bij onze vrienden van 555-racing, Team Cooksupport en Raceteam Bollenstreek duiken we onze slaapzak in.

De 14e worden we wakker na een wat onrustige nacht, maar gelukkig wel uitgerust. Na het ochtendritueel (slaaptent inpakken en ontbijten) komt de rest van het team aan. We gaan inschrijven en laten de motor keuren. Alles is in orde en we komen moeiteloos door de keuring.
Als de motor terug is gaan de bandenwarmers erop en hebben we tot 10:00u wanneer de vrije training start.

Fotocredits: Lourens van Urk

10:00u 1e training – 18 minuten
Omdat we geen pitbox hebben, komen we vanuit de paddock de baan op. Niks mis mee, maar we staan op een plek waar we het licht niet zien. Dus we moeten het op de klok doen. Als ik aan kom rijden is het hele veld al de baan op. Het is nog vrij fris, maar ik probeer wel gelijk een goed ritme te pakken. In de 4e ronde schiet ik uitkomen Meeuwenmeer naast de baan. Op dat moment geef ik mijzelf de schuld, omdat ik niet de juiste kijktechniek zou hebben toegepast.
Ik stuur terug de baan op en rijd nog 3 ronden, waarvan de laatste een 1:51,18. Zo, de tijden van maandag komen al in de buurt, maar vooraan rijden ze al 42ers… pffff, stelletje mafketels… Tijdens het rijden merk ik wel dat ik erg lang moet wachten voordat ik op het gas kan gaan en als ik het gas aanraak, loopt de motor direct wijd.

Fotocredits: Lourens van Urk

11:48u 2e training – 18 minuten
Na wat aanpassingen aan de motor gaat de tweede training van start en ik besluit een proefstart te maken, voordat ik de baan op rijdt. Mijn eerste startje met de 2010 R1 bevalt me prima en ik kom prima van de plek.
Als ik de baan op stuur en achterom kijk zie ik Jolanda#48 al aan komen stormen. Die moesten we maar even de ruimte geven en voor de Ossebroeken komt ze onder me door. Ik hoop even aan te pikken, maar bij de Bult ben ik alweer gelost. Tijdens het rijden merk ik dat de aanpassingen de goede kant op vallen en kan wat makkelijker aan de tijden komen. In de eerste 4 ronden “zakken” die naar de 51,2, waarna er de laatste 3 ronden een gele en olie vlag hangt in de Ruskenhoek. Hierdoor is er geen verbetering van tijd meer mogelijk.
Ik baal als een stekker, omdat ik vorig jaar gemakkelijk 48ers en zelfs 47ers kon rijden.
Voor de race besluiten we nog wat aanpassingen te doen aan het rijwielgedeelte.

Fotocredits: Lourens van Urk

14:35u Race – 14 ronden(!)
Vlak voor de race is er een briefing m.b.t. het geluid wat we met z’n alle produceren. De OW Cup staat onder druk van het circuit en heeft een aantal goede en effectieve maatregelen getroffen om iedereen aan de regels te houden. Met onze R1 hebben we niks te vrezen met een 95dB, ten opzichte van de limiet van 101dB statisch. Als we echter uit de briefing komen, moeten we even opschieten omdat de race over ca. 20 minuten aanvangt.
We mogen in box 20 opstellen, zodat we vanuit de pits kunnen aansluiten. Dank hiervoor mannen!!!

Als het licht op groen springt gaat het feest beginnen. Ik rijd als 2e de baan op, wat wel erg vroeg is, aangezien ik toch achteraan moet opstellen. De rest van het veld (op Nigel Walraven na) rijdt een relatief langzame opwarm ronde. Als iedereen op zijn plek staat heb ik het hele veld voor me. Dat is even wat anders dan de laatste 3 jaar, waar we steeds op de 1e of 2e rij stonden. Als het licht uit gaat kom ik goed weg en kan een plek of 3 pakken. Achterin het veld is het echter flink dringen geblazen en uitkomen Haaarbocht zit ik achter Frank#555. Die is wat voorzichtig en ingaan Strubbe besluit ik onder hem door te duiken. Op de Veenslang is het wederom dringen geblazen en Frank#555 en Willem#96 komen me voorbij. Naar mijn idee gaat het allemaal nog vrij voorzichtig, maar na de Ruskenhoek gaat het tempo omhoog en Frank#555 en Willem#96 gaan in de aanval. Vanaf dat moment ben ik zelf wat te voorzichtig en zie ik beide verdwijnen. Vanaf ronde 4 kom ik in een ritme en draai ik constant 50ers. Vervolgens 2 ronden 49,9, waarna er weer 50ers op het bord staan. Ik ben in gevecht met Michel#40 en Erwin#43. Totdat Michiel#77 een stukje voor ons en daardoor(?) Michel#40 zich verremmmen voor de Haarbocht. Voor me zie ik Ruud#141 op een Panigale rijden en probeer hem binnen te hengelen. Dit lukt aardig, maar plots komt Erwin#43 onder me door. Het lijkt erop dat hij Ruud#141 aan gaat vallen, maar plots begint hij wat terug te vallen. Dan, uitkomen Strubbe valt hij helemaal stil. Ruud#141 is inmiddels weer wat verder uitgelopen en kan ik niet meer terug halen. In de 10e ronde word er driftig met blauwe vlaggen gezwaaid. Als ik achterom kijk zie ik een witte fiets rijden en besluit de bochten wat wijder aan te snijden, zodat er ruimte is om in te halen. Een ronde later kijk ik nog eens en zie ik ook de #1 van Nigel. Daar gaan we dan maar even goed voor aan de kant en op de Veenslang houd ik links, steek rechts mijn voet uit en laat Meneer Walraven er ruimschoots langs… maarrrrrr Michel#40 maakt gebruik van het moment en blaast me ook voorbij. “Ja zeg, maar dat was niet de bedoeling…”
Direct ga ik in de achtervolging en een ronde later duik ik in de Bult onder hem door, om uiteindelijk na 13 ronden als 17e over de streep te komen, met toch best een voldaan gevoel.

Fotocredits: Lourens van Urk

We hebben tijdens de race kunnen knokken met de staart van het veld, iets wat ik na de trainingen niet had gedacht. Voor een tweede keer op de R1 mogen we niet al te veel mopperen, maar er is wel duidelijk werk aan de winkel. In de laatste ronden van de race merk ik dat ik ‘log’ sturen aan het compenseren ben, door (te) vroeg in te sturen. Dat werkt voor geen meter en kost alleen maar meer tijd, dus hier gaan we een oplossing voor zoeken.
28 april staat alweer de tweede race voor de deur, dus tussendoor moeten we ook nog even gas geven. Ondanks de wat tegenvallende rondetijden, mogen we best tevreden zijn met ons debuut in de Supercup 1000 op een vrijwel onbekende motorfiets.
Ik wil het team bedanken voor de inzet en de geweldige sfeer die er heerst.

Verder natuurlijk dank aan de sponsoren die ons ondersteunen:
Motorcentrum Almere
Motodecal
Stickerloods
Flevohost

Assen, Maandag 16-10

16 oktober 2017, “THe Race of Champions” van het ZAC kampioenschap. Na een hattrick van race overwinningen is het zelfvertrouwen hoog. Ondanks deze reeks staan we nog 4 punten achter op leider in de tussenstand, Douwe#99 op zijn bloedsnelle BMW.
Om deze dag te kunnen monitoren of we “snel genoeg” rijden, hebben we een AIM Solo aangeschaft, zodat we onze rondetijden tijdens de sessie kunnen zien. Het is vooral de bedoeling om de rondetijden ter info aan te nemen.

Na een goede nacht begint om 9:20 de vrij training. Het is nog frisjes en de baantemperatuur is niet al te hoog. Voor de sessie groeien de zenuwen aardig, maar er is goede moed.
Zodra de helm op gaat en ik naar het parc fermé rijdt, is het gedaan met de zenuwen en gaan we doen wat we het hele seizoen al doen. Plezier hebben en even flink gummen!
Gedurende de sessie komen we achter Douwe#99 te rijden en besluiten we een paar ronden achter hem te blijven. Rede hiervoor is om even te kijken hoe Douwe#99 wakker is geworden en ook de overweging m.b.t. het risico dat Douwe#99 eventueel in ons wiel gaat hangen.
Na een drietal ronden gaan we er langs, als er verkeer aan komt voor ons om vervolgens aan te zetten. De laptimer werkt prima en gedurende de sessie zakken de rondetijden richting de 50ers. Douwe#99 bleek het voor alsnog niet bij te kunnen benen en hebben we niet meer terug gezien. In de laatste ronde rijd ik mijn snelste met een 1:50,6

11:00u begint de kwalificatie training. We besluiten om bijtijds op te stellen, zodat de kans op hinderlijk verkeer geminimaliseerd wordt. Bij het opstellen komt Douwe#99 naast mij staan en we wensen elkaar succes toe. Vervolgens gaan we los. Ik besluit te pushen, met als doel richting de 47ers te zakken. Na ca. 4 ronden komt Douwe#99 onder me door bij het aanremmen van de Haarbocht. In de verte zien we Mike#118 opdoemen. Ik besluit bij het insturen van de Ossebroeken dat we het gas dicht draaien om zo een gat te creëren voor ons, waardoor we ongehinderd de training kunnen uitrijden. Als ik de Veenslang opdraai duikt Douwe#99 al de Ruskenhoek in. Hij rijdt op een mooie afstand om hem als mikpunt te gebruiken. Bij de Bult kom ik Mike#118 tegen en kan onder hem door sturen als hij wijdt loopt in de Bult. Met Douwe#99 op een goede afstand hebben we een vrij ideale situatie.
Helaas lopen we zo snel in op Douwe#99, dat we het gat in de Noordlus alweer dicht rijden.
Bij het insturen van de Strubbe zit ik op zijn wiel, maar uitkomen Strubbe gaat het gas er niet op, waardoor ik ook het gas dicht moet draaien. Douwe#99 kijkt naar links, de Ossebroeken in en draait het gas open op de BMW. Ik besluit er voorbij te willen, omdat hij in de weg rijdt. Op de R1 met flink wat minder vermogen zet ik alle zeilen bij om bij te blijven en kan bij de Ruskenhoek een uitrem actie plaatsen. Doordat we op een krappere lijn zitten, ‘waaien’ we bij het uitkomen van de rechter bocht, iets verder uit naar buiten. Ik draai het gas aan, zodat we van richting kunnen gaan veranderen, maar op dat moment stapt de achterkant bruut weg…..
Ik voel de motor onder mij heen en weer bokken en voor ik het weet stuiter ik over het asfalt.
Al rollend en tierend kom ik tot stilstand in de grindbak…. Woedend gooi ik een hand grind achter Douwe#99 aan…. #%R@$**!!!! Wat zit ie nou te klooien! Er is al snel een baco bij mij en ik laat weten dat ik niks heb. Ik loop de grindbak uit en kokend van woede loop ik nog een eind door…. weg kampioenschap… een heel jaar de b*llen uit je broek gereden en nog voor de werkelijke strijd begonnen is, is het voorbij….
Als ik achter de bandenstapel weer terug loop richting de motor, ligt er me een ravage op de baan. Overal liggen kapotgeslagen kuipdelen en de kuipruit die in stukken is geslagen.
De sessie wordt afgevlagd en de achtervelg van de R1 is gesneuveld. Er mist een stuk van ca. 20cm.
Bij terugkomst in de paddock heb ik een stevig gesprek met Douwe#99. Hij bleek rem problemen te hebben en had al besloten om de pits in te gaan sturen. Helaas wel rijdend op de race lijn en daarmee (onbewust) een ander in de weg rijdend, met een klapper tot gevolg.

De dag lijkt voorbij en de berusting begint. Motor naar de gallemiesen, kampioenschap voorbij, we hebben niks en doen er helemaal niks meer aan…. althans…
Manouk en Erik#115 komen even langs en ik krijg een korte peptalk, welke resulteert in het huren van een BMW bij RR Motorsport. Er wordt snel geschakeld en we kunnen aan de race deel nemen op een huur BMW. We blijken wel pole position te hebben gescoord met een 1:48,1.
Tijdens de eerste meters valt op dat de BMW makkelijk stuurt en het gashendel heel licht draait.
De BMW is uitgevoerd met een quickshifter en blipper, opschakelen EN terug schakelen kan dus zonder koppeling. Gaaf hoor!
We stellen ons op en als het rode licht uit gaat komen we nog aardig weg, voor een eerste start op een nieuwe motor. Al snel merk ik dat de elektonica heel erg in grijpt bij het uitkomen van de Strubbe, Stekkenwal en GT. Ik probeer wat verschillende lijnen en versnellingen, maar dit brengt niet het gewenste resultaat. Hierbij moet ik ook nog eens het vertrouwen in mijzelf terugvinden en ook met bloedspoed vertrouwen in de banden en de motor kweken. Dit gaat iedere ronde beter, maar langzaam maar zeker komen er steeds meer rijders voorbij en uiteindelijk komen we als 13e over de streep, met een 1:52,1 als snelste ronde in de laatste van de race.

Om 13:45u begint race 2. In overleg met RR Motorsport wordt de elektronica van max (+7) terug gezet naar +3. We komen goed van de lijn af, als het rode licht dooft. Helaas staan we op een 13e plek en zitten dus middenin de drukte. De motor komt nu echter wel een klap harder de Strubbe, Stekkenwal en GT uit, waardoor we plaatsen goed kunnen maken. De motor voelt heel erg stabiel aan en we richten ons erop om zo snel mogelijk vol gas te rijden als we de bocht uit komen. Door de lijn hierop aan te passen, kunnen we het vermogen goed benutten.
Doordat het vermogen sneller los wordt gelaten, komt ook de voorkant regelmatig omhoog, iets wat met de R1 vrijwel nooit gebeurde. Op een zeker moment kom ik de Strubbe op het achterwiel uit en moet in de rechter knik de Veenslang op het gas dicht draaien, omdat ik anders rechtdoor het gras in rijdt. Uitkomen Stekkenwal kijk ik even achter me en kijk ik Jurgen#999 recht aan. Chips, gas op die lolly, want ondertussen is de motivatie wel weer goed.
Ik zet aan en kan bij Jurgen#999 weg rijden. De laatste 4 ronden zie ik in de verte Jarno#60 rijden en hoop dat mijn tempo snel genoeg is om hem nog binnen te kunnen hengelen.
Helaas blijft de afstand tussen ons vrijwel gelijk en komen we als 5e onder de finishvlag door. Met een snelste rondetijd 1:50,2 mogen we tevreden zijn, aangezien we dit na 40 minuten op een vreemde motorfiets hebben behaald.

In het kampioenschap hebben we de 2e positie kunnen veilig stellen, welke we waarschijnlijk verloren hadden als er helemaal niet meer gereden was.
Seizoen 2017 is voorbij en we zijn druk bezig om seizoen 2018 vorm te gaan geven.
Binnenkort een uitgebreider bericht over onze plannen!