27 april 2019, koningsdag, Assen. “Life is racing, the rest is just waiting…”
En na ca. 5 maanden is het wachten voorbij. Nadat we de 1e wedstrijd op 6 april hebben overgeslagen, zodat we 21 april konden gaan testen, is het nu dan zover. We gaan weer racen. Het was een lange winter, waarin we veel hebben nagedacht over het moeilijke debuut seizoen in 2018. We hadden verwacht dat we in 2018 weer de nodige progressie zouden kunnen boeken, maar dat is helaas niet gelukt, althans… in rondetijden niet. Tijdens de winterperiode hebben we wat aanpassingen aan de R1 gedaan en 21 april leek het gevoel en het gedrag van de motor te zijn verbeterd. Aan de hand van die test kwamen nog wat verbeterpunten boven water, die we graag op 27 april hadden uitgeprobeerd onder droge omstandigheden. Daar bleken de weergoden hele andere ideeën over te hebben, want het was nat… heel erg nat..

De eerste kwalificatie stond gepland om 9:25u, maar die werd al een uur uitgesteld, doordat er olie op de baan lag. 1 ding was zeker, de baan was nat. Dus regenbanden monteren en vertrouwen zien te kweken. Vooral omdat ik na 2 jaar Metzeler regenbanden weer terug ben gegaan naar Bridgestones, omdat de Metzelers mij absoluut geen vertrouwen hebben kunnen bieden. Daar waar ik daarvoor ook met de Bridgestones 2:03 had kunnen rijden, kwam ik daar met de Metzelers in de verste verte niet bij in de buurt. Toen we eindelijk mochten, ging ik met aardig wat spanning in mijn lijf de baan op. Je wilt de boel toch ook heel houden op zo’n eerste dag… Na 7 ronden bleef er een 2:19 op de klok staan en was er dus duidelijk nog geen goed gevoel en daardoor ook geen vertrouwen.

De tweede kwalificatie stond om 12:13u op het programma. Om het gevoel te verbeteren zouden we een grote aanpassing aan de demping gaan doen. Aan het eind van de sessie zou blijken dat dit een positieve uitwerking had, maar dat er tussen mijn oren nog veel werk te verrichten was. Aan het einde van die sessie bleef ik namelijk op een 2:17,2 steken, terwijl Michel#40 op pole stond met een 1:58,9 en daarmee de enige rijder onder de 2:00 grens was. Boute prestatie, maar dat betekende wel dat ik maar liefst 18 seconden te langzaam rond ging…. pffffff. Dat is als een week in de race wereld. Maar goed, het vertrouwen groeide langzaam maar zeker wel.

Om 15:07u ging de race los. Dachten we een half uur voor de race nog dat we net tussen de buien door konden racen, hadden de weergoden wederom een verassing in petto. De hemelsluizen gingen open en de baan zou weer flink onder water komen te staan. Man, man, man..
Het team heeft echter puik werk geleverd en de motor stond ruim op tijd weer klaar op zijn regenrubbers. Nog even wat aanpassingen aan de vering doorgenomen en toen was het tijd om te vertrekken.
Toen het rode licht uit ging, kwam ik prima van mijn plek en leek wat plekken te kunnen winnen in de eerste bocht. Helaas zat Michiel#77 aan de binnenkant en die was heel voorzichtig, waardoor ik moest inhouden.
Vervolgens kwam Erwin#43 in de Ossebroeken buitenom voorbij, kwam daarbij bijna op mijn voorwiel zitten, en draaide ik als laatste de Strubbe in. Er reed een groepje van ca. 6 man voor me, maar ik moest al snel lossen, omdat de heren meer vertrouwen hadden als ik. En toen begon het grootste gevecht, die met mijn bovenkamer. Ik opende met een 2:26. In ronde 4 was dat al een 2:13,9. In de 8e ronde zakte dit naar de 2:10,1 om vervolgens de laatste 2 ronden laag in de 2:08 te rijden. In vergelijking met de 1e sessie een verbetering van 9 seconden in 3 sessies tijd. Met nog wat kleine aanpassingen aan de motor heb ik er vertrouwen in dat we weer richting die 2:03 kunnen zakken.
Het was mentaal gezien een zware dag, waarin ik een aantal barrières tussen de oren heb kunnen doorbreken. Nu op naar 18 mei, hopelijk met warm en zonnig weer!
