7 juli, TT circuit Assen

Daar zijn we weer! Ook voor de derde race van ons seizoen mochten we weer afreizen naar het ‘verre oosten’, om op het TT circuit van Assen onze rondjes af te tikken. De weersvoorspelling zag er positief uit, maar voor de zekerheid hadden we toch ook de ‘regenvelgen’ maar meegenomen. Voor deze 7e juli totaal overbodig, zo zou blijken!

De eerste training stond om 10:00u in de planning, dus ’s ochtends was er genoeg tijd om de boel voor elkaar te krijgen. ’s Ochtends was het nog behoorlijk bewolkt en was ik er nog niet zeker van dat we het de hele dag droog zouden houden. Maar gelukkig brak langzaam het zonnetje door en om 10:00u was het al lekker weer om onze rondjes te maken.
Vooraf had ik wat onverklaarbare spanning, misschien wel omdat we de vorige keer een behoorlijke stap hadden gemaakt voor wat betreft de rondetijden. Ik had besloten om zo vloeiend mogelijk te rijden deze eerste sessie en totaal niet te gaan pushen. Na een aantal ronden kwam de over het algemeen snellere #73 voorbij en ik besloot te proberen om aan te pikken. Ik kon het tempo een ronde lang lekker bijbenen, maar de volgende ronde had hij gezien dat er bezoek was en ging op de Veenslang van zijn gas af… “Jammer” dacht ik nog, maar ik reed zo vloeiend mogelijk door en reed in deze laatste ronde van de training een hele mooie 1:48,126, goed voor een tweede tijd.

Om 11:40u stond de kwalificatie voor de deur. De motor voelde goed in de vrije training, dus aanpassingen waren niet nodig. Ik besloot wel om deze training wat te gaan pushen, om een snellere rondetijd op de klok te krijgen. Dit bleek maar weer een verkeerde beslissing, want zodra je je best gaat doen gaan de rondetijden omhoog… Ik kwam de hele training niet in een lekker ritme, remde in de eerste vliegende ronde het achterwiel in de lucht, welke scheef neer kwam, maakte iedere ronde een foutje en bleek aan het einde van het verhaal een halve seconde langzamer dan in de vrije training…! Met een 1:48,583 in ronde 4 mochten we vanaf plek 8 vertrekken in race 1.

Die race zou om 14:35 beginnen, wat betekende dat we een paar uur pauze hadden tussen de kwalificatie en de eerste race. Na de verbeterde start bij de vorige races had ik wederom het plan om toch redelijk laat te gaan remmen voor de eerste bocht. Maar al snel nadat het rode licht uit was gegaan bleek maar weer dat de start nog veel ruimte voor verbetering heeft. Ik liet de koppeling iets te snel opkomen i.c.m. iets te weinig gas en eindigde weer in een dip qua acceleratie. Zulke ‘fouten’ kosten je gelijk 3 à 4 plaatsen bij de start en zijn dus niet handig.
De eerste ronden kon ik wat posities terug pakken en kwam ik aan de staart van een 4 mans groepje te rijden. Het ritme en het tempo voelde goed aan en ik kon ze één voor één voorbij steken, waarna ik vooraan het groepje kwam te rijden. Ik kon een klein gaatje slaan en zag dat toen ik 3 ronden voor het eind snel achterom keek na het Meeuwenmeer. Dat zag er goed uit!
Maar in de één na laatste ronde sloeg me de schrik om het hart, net na de apex in het Meeuwenmeer voelde ik het stuur ‘doorslaan’ naar binnen toe…. MIJN VOORWIEL STOND DWARS MET EEN SLORDIGE 200KM PER UUR!!! Pffffffffff… Op onverklaarbare wijze redde de fiets zichzelf en kon ik doorrijden. Direct begon het analyseren (of eerlijk gezegd, het piekeren). Wat was er gebeurd en waardoor kwam het?! Uitkomen GT wierp ik een blik op de rechterkant van het voorwiel, maar zag niks bijzonders. In de GT zelf voelde ik ook niks geks… Eerste conclusie, te vroeg en te veel stuur input om de fiets rechtop te zetten… Snel probeerde ik het moment uit m’n hoofd te zetten, want er was nog een groepje naar me op jacht en ik had al flink wat tijd verloren hierdoor. De hele ronde kwam er niemand langszij, maar ik wist dat ze er waren. Uiteindelijk voor de GT besloot ik een verdedigende lijn te kiezen, maar toen ik net na de streep omkeek, keek ik #12 recht aan, die strak op m’n achterwiel zat. Whoei, dat had geen ronde langer moeten duren! Maar de 5e plek was een feit, met een snelste rondetijd van 1:47,874 in ronde 6 van 10.

Race 2 zou om 16:25u van start gaan en wel van plek 5. Na de deceptie van de eerste start kwam ik voor mijn doen nu wel goed van de plek en kon zowaar wat aanvallen plaatsen.
Als snel zouden #999 en #345 voorbij komen en net als in de kwalificatie reed ik slordig en kwam niet lekker in een ritme. De conditie bleek niet om over naar huis te schrijven (niet zo verwonderlijk, want heb door omstandigheden maar twee weken kunnen trainen van de vier) en gedurende de eerste helft van de race kwamen de mannen voorbij die ik in race 1 achter me had gehouden. Naderhand zou blijken dat #555 de nodige moeite had gehad om me voorbij te komen. Maar uiteindelijk kon hij me aan de linkerkant passeren op het rechte stuk. In de tweede helft van de race kwam ik in stevig gevecht met een Ducati 996 met #187. Na een ronde in het wiel besloot ik er in de Stekkewal langs te gaan, maar de #187 gaf zich niet gewonnen en zette buitenom door. Dat ging niet passen met z’n tweeën op de apex, dus ik hield de rem er maar wat langer op. Het scheelde niet veel of de rijder had op mijn voorwiel gezeten… Maar goed, niks gebeurd, dus niks aan het handje. Door deze schermutseling had ik wat meters verloren, die ik in de volgende ronde weer goed kon maken.
Vervolgens won ik ineens heel wat meters bij het accelereren over de Veenslang en zat ik in de Ruskenhoek weer in het wiel. Ik besloot om in de Bult een tweede aanval in te zetten, maar uitkomen Stekkewal verloor de Duc weer tientallen meters en kon ik hem erg simpel voorbij rijden. Uiteindelijk zou ik met 7 seconden achterstand op P11 en met 3 seconden voorsprong op P13 over de streep komen als 12e, met een snelste tijd van 1:48,155.

Na de eerste race en de twee races op 31 mei niet zo’n wereldtijd, maar uiteindelijk zijn we wel de hele dag onder de 1:49 gebleven en daar zijn we toch wel tevreden mee. Achteraf bleek dat de achterband aan de rechterkant ook zo goed als versleten is, dus om daar dan nog 48,1 mee te rijden in de laatste ronde is ook niet verkeerd.
Komende weken gaan we verder werken aan de conditie en ons voorbereiden op onze eerste endurance wedstrijd, een 6-uurs race, op de Nurburgring. Samen met Frank ( 555-racing ) en Johan ( Hagebeuk Racing ) gaan we voor een mooie klassering!