De ZAC endurance van 5 september 2016, begint op 4 september 2016 met een heerlijke BBQ.
Samen met Camiel&Ingrid, Frank&Belinda en Bart&Jarno (oh nee, die laatste 2 zijn geen setje :P) en Freddy Burgess wordt de pitbox ingericht en de BBQ aangestoken.
Het eten is heeerlijk dankzij Cooksupport 🙂
Onder het genot van lekker vlees en het bekende biertje wordt er heel wat afgelachen.
Uiteraard komen er ook een aantal concullega’s buurten, volgens goede ZAC traditie.
Met Freddy Burgess samen slapen we in ons tentje in de pitbox en ondanks het gesnurk van onze buurman aan de andere kant van de box, slapen we net genoeg om fit op te kunnen staan. Het maakt allemaal niet uit, er staat een prachtige dag voor de boeg met een goede sfeer en droog weer 🙂

Zoals vorig jaar zijn er in de ochtend 4 sessies vrije trainingen en 4 sessies kwalificaties. Op de avond van 4 september werd democratisch en unaniem besloten dat ondergetekende als eerste van de drie de baan op zou mogen (of was het toch moeten 😉 ).
En zo rijd ik om 9:20u de baan op, om mijn eerste sessie van de dag af te gaan handelen. Deze training staat voornamelijk in het teken van de baan en de grote groep “onbekende” rijders verkennen. Doordat iedereen van alle niveaus tegelijk op de baan rijdt, is het zaak om snel te herkennen wie de rijders zijn waar je de meeste aandacht aan moet besteden bij het inhalen. Wie rijdt nette lijnen, wie remt (heel) erg vroeg, wie gaat in het midden van de bocht een stuk langzamer…? En begrijp me niet verkeerd, iedereen zijn eigen niveau, maar om het voor iedereen gezellig te houden is het wel noodzakelijk om hiermee rekening te houden 🙂
De baan is nog vochtig op een aantal plekken, wat ook de aandacht vereist. Curve stones, witte lijnen, allemaal bij weg blijven terwijl je op een aantal punten daar juist 100% gebruik van maakt als het droog is. Oh, en de eerste sessies is het zaak om het pitbord “te vinden” langs de muur.
Ons bord zit net voor de remzone van de Haarbocht, maar na een paar rondjes heb ik hem gevonden. Snel kijken naar het bord, om vervolgens snel over te gaan naar het aanremmen voor de Haarbocht. Ik kan lekker mijn rondjes draaien en kan goed langs de langzamere rijders komen. Na een aantal ronden kom ik voor de Ramshoek Elvira#40 tegen, die samen met
Michelle#40 en Manouk#40 in een “all ladies” team meedoen. Even rustig kijken waar de verschillen zitten en ik concludeer dat ze hele nette lijnen rijdt. Het rechte stuk op kan ik er eenvoudig langs (R1 t.o.v. een R6) en steek mijn duim nog even op. Hierdoor duurt het wel een ronde langer voordat ik het pitbord weer zie 😛
De witte lijnen behoeven echter een stuk meer aandacht en op een gegeven moment stuur ik de Madijk iets te ver naar binnen en raak de witte lijn… %@#T$!$%!#!!!! Knuppel! Blijf daar nou van vandaan…!!! Ik raak de lijn gelukkig minimaal en heb een klein momentje, waardoor ik gelijk weer bij de les ben… Met een 1:55,9 blijken we een tweede tijd te hebben gereden, maar dat zijn natuurlijk nog geen wereld tijden.

Als Frank en Camiel hun vrije trainingen hebben gereden, hebben we een korte pauze voordat onze kwalificatie begint om 11:00u. Vooraf neem ik me voor dat er geknald gaat worden, maar dat ik er wel voor waak dat er ‘vrije’ ronden gereden kunnen worden. Als er teveel verkeer is, neem ik me voor om het gas dicht te draaien en de vrije ruimte op te zoeken.
Gelukkig valt het mee met het verkeer, maar kom ik op een aantal verkeerde punten verkeer tegen, bijvoorbeeld in de Ramshoek, waar een langzame rijder er (uiteraard onbewust) voor zorgt dat ik van het gas af moet om niet dwars door hem heen te rijden…
Al met al gaat het goed en de laatste ronden heb ik zelfs helemaal vrij baan, met een 1:51,520 tot gevolg in mijn 9e ronde van in totaal 9 ronden.
Aan het einde van de kwalificaties blijkt Frank met een 1:50,466 de snelste van ons team te zijn, terwijl Camiel het rustig opbouwt vandaag, na zijn crash in de kwalificaties van vorig jaar.
Met de tijd van Frank mogen we als 3e starten, achter STD-Racing (polesitters met 1:47,6) en 10-pistons (2e tijd met een 1:48,3). Keth’s Endurance Team start naast ons als 4e.
Onze pitboxgenoten, “The Good, The Bad and The Ugly” (beter bekend als Jarno#60, Hugo#344 en Bart#22) starten als 7e.

Om 13:30u begint de race, met een heuse “Le Mans” start, oftewel de baan over rennen, op de motor stappen en wegrijden. Zo simpel als het klinkt, zo spannend is het ook. Vorig jaar had ik de eer om te starten en kwam er toen achter dat de R1 niet start als hij in zijn versnelling staat, waardoor ik als 1 na laatste aan de race begon. “Gelukkig” is Frank deze keer de snelste en hij mag dan ook starten. Als de vlag valt, begint de sprint en raast het hele veld richting de eerste bocht. Dat is iedere keer weer kicken om te zien!!!
Frank komt redelijk weg en duikt als 8e de Haarbocht in. Jarno (was dat nou The Good, The Bad of The Ugly???) vertrekt als een speer en duikt als 3e de Haarbocht in, achter o.a. STD-Racing.
Aan het stuur van de Panigale gaat Martijn Duikers van STD-Racing er als een bezetene van door. Achter hem ontstaat een stevig gevecht in een groep van P2 t/m P8 en later P2 t/m P4. Frank heeft het moeilijk in de eerste ronden, maar als hij zijn ritme weet te vinden gaat het voorwaarts in de posities.
Ondergetekende zal de tweede stint gaan rijden en Camiel de derde stint, zodat hij de race ook zal kunnen afsluiten, een mooie ervaring aan het einde van 4 uur.
Na een x-aantal ronden liggen we 3e, met op de 4e plek “The Good, The Bad and The Ugly”, als de nummer 2, 10-pistons, in de fout gaan middels een crash. Daardoor liggen we dus 2e.
Na 27 minuten komt Frank binnen en neem ik het stokje, oh nee, de transponder, over 😛
“The Good, The Bad and The Ugly “rijden een ronde langer door, voordat ze van rijder wisselen.
Als ik in mijn eerste vliegende ronde de Haarbocht instuur, zie ik Hugo voor me de baan op sturen. Daar moeten we voorbij!!! De BMW komt echter rap van zijn plek en doordat ik tijdens het remmen last heb van vibraties aan de voorkant, is het nog niet zo eenvoudig om Hugo voorbij te steken. Iedere keer als ik de R1 langs de BMW wil remmen, begint de voorkant te stuiteren…. what the f**** is dat toch…. zijn de nieuwe remblokken niet goed?! Doe ik iets verkeerd? Ik besluit om me voor het remmen naar achteren te verplaatsen op het zitje en dit lijkt het probleem iets te verminderen. Ik weet uiteindelijk voorbij Hugo te komen, maar als we achterblijvers tegen komen bij het insturen van de GT, kan Hugo veel meer drive meenemen het rechte stuk op en blaast me weer voorbij. Chips! Dat is weer een extra dimensie aan het endurance racen. Vechten om een positie, terwijl je ook achterblijvers in moet halen.
Enkele ronden later zijn de rollen omgekeerd en kan ik Hugo weer voorbij steken.
Vanaf dat moment probeer ik om zo ontspannen en vloeiend mogelijk te rijden, waardoor je ook zo constant mogelijk kunt rijden. Ik zie iedere ronde een 51er of 52er op het pitbord staan. Het is echt heerlijk als je op een dergelijke manier iedere keer vrijwel dezelfde rondjes kan rijden. een aantal ronden later besluit ik eens achter me te spieken en zie dat ik Hugo heb gelost. Na talloze inhaalacties en ca 27 minuten verder krijg ik het pitbord te zien met “IN” en zet het team de transponder over naar Camiel zijn fiets. Een ronde later komen “The Good, The Bad and The Ugly” binnen voor hun rijders wissel en gaat Bart de baan op.
Camiel draait netjes zijn ronden en komt na ca. 27 minuten ook weer binnen, om Frank weer aan het werk te zetten.
Een bijkomende uitdaging deze dag blijkt het geluid te zijn en om specifiek te zijn, de geluidslimiet. Frank, Camiel en ikzelf krijgen alle drie een waarschuwing. Ik heb zelf nooit problemen met geluid, dus ik vermoed al dat er “iets” niet klopt. Door op de Veenslang eerder naar de 6 te schakelen, heb ik verder geen problemen meer. Frank en Camiel moeten serieuzere maatregelen nemen, maar krijgen gelukkig ook geen waarschuwingen meer.
De tweede stint van ons alle drie gaat probleemloos. Voor het laatste uur wordt weer een berekening gemaakt en is de conclusie dat wel alle drie een stint van 20 minuten zullen rijden, zodat we alle drie evenveel rijtijd hebben. Het venijn blijkt hem echter nog in de staart te zitten…. Als Frank zijn laatste stint heeft gereden draai ik 20 minuten lang mijn ronden, voordat Camiel de race mag gaan uitrijden. We hebben op dat moment iets meer dan 2 ronden voorsprong op onze pitbox genoten “The Good, The Bad and The Ugly”, die ondanks technische problemen nog knap derde liggen. De euforie stijgt binnen het team, want de tweede plaats lijkt zo goed als zeker met nog 9 minuten te gaan…… maar dan….. Als Camiel de GT uit komt brullen…. een plof, een gigantische rookwolk en een kapotgelopen BMW blok….. gloeiende, gloeiende, gloeiende….. teleurstelling slaat toe als Camiel voorbij komt “free wheelen”…. maar dan schrikt iedereen weer wakker. We moeten Camiel zijn transponder zo snel mogelijk hebben, zodat we door kunnen rijden. Maar Camiel staat aan de buiten kant van de Haarbocht.
Matthias, onze chef pitbord, besluit naar de Haarbocht te rennen, ikzelf trek een sprint naar de wedstrijd leiding, waar we een nieuwe transponder kunnen halen in geval van een crash. Doordat Camiel een oliespoor van de GT tot aan de Haarbocht heeft gelegd, komt er een code60, waardoor we “gelukkig” meer tijd hebben. Als ik na een sprint terug kom bij de pitbox, staat Frank al klaar op zijn motor en komt Matthias ook net aangerend met de originele transponder. Met wat “overtuigingskracht” weten we de nieuwe transponder bij Frank in zijn pak te krijgen en sluit hij snel aan bij de code60…. Na alle commotie snel kijken op de monitoren, waarop we zien dat we nog steeds tweede liggen, hetzij met nog maar 1 ronde voorsprong. De laatste minuten van de race worden onder code60 uitgereden en zelfs door de pitstraat, omdat het hele rechte stuk over zijn lengte een oliespoor heeft van links naar rechts en nog een keer de baan over in de Haarbocht…. Na 4 uur valt de vlag en hebben we alsnog de tweede positie weten te behalen. Wat een race zeg! Pfffff…. YIIIIIIIIHHHHAAAAAA!!!!

Ik wil het hele team bedanken voor zijn inzet deze dag, zonder Ingrid, Belinda, Fred, Matthias en Waleri hadden we deze tweede plek niet behaald!
En HenkenHenkTTBrothers voor de bovenste drie genomen foto’s!

Op naar 10 oktober voor de ZAC Race of Champions! Iedereen die niet rijdt en wel eens motorracen van dichtbij wilt bekijken wil ik aanraden om te komen kijken.
Het kampioenschap is nog niet beslist en in theorie kan iedereen in de top 5 nog kampioen worden. Als dat geen ingrediënten zijn voor twee bloedstollende races!!!!! 😉
Tot dan!!! 😀